Trainen

Loopgroep Sneek traint op de dinsdagavond 19:30-20:45, donderdagochtend 09:00-10:15, donderdagavond 19:30-20:45, zaterdagochtend 09:30-10:45, locatie Zeilsoos-Sneeker Jachthaven. Zondagochtend, clinictrainingen.

Loopgroep IJlst traint op de woensdagavond 19:30-20:45, locatie Sporthal Utherne.

Proeftraining of informatie: rnwths@gmail.com

maandag 23 april 2012

LENTELOOP BOLSWARD

UITSLAGEN :

Lenteloop Bolsward, 21 april 2012

10.2 kilometer, Marjan Mulder,59:33.   5 kilometer, Gerke Gerritsma, 27:03  Ella van der Feer, 37:54

Gerke en Ella vlak na de start

Geen Loop, wel Lente
Velen kennen het gevoel. Je hebt besloten om mee te doen aan een loopevenement. Je traint er voor, je neemt jezelf in acht, zodat je in een goede conditie aan de start zal verschijnen. Maar dan slaat het noodlot toe. Je raakt geblesseerd.

Het noodlot                                                                                                                                 Het regende die dinsdagavond, het was koud en er stond een stevige wind. Arjen stelde voor om “de bescherming” van de stad te benutten. Dat was niet aan dovemansoren gezegd. Dus instemming alom. De groep was niet groot; blijkbaar hadden er een paar eieren voor hun geld gekozen. Welgemoed zijn we op pad gegaan. Zoals altijd op de dinsdagavond lag het tempo aan de hoge kant. Arjen belooft een vijftal “versnellingen” van ongeveer een kilometer, waarbij hij alleen per keer het einddoel aangeeft en het aan ons over laat hoe er te komen. Onder het motto: “ken uw stad”. De regen blijft gestaag vallen, de wind weet van geen ophouden en de temperatuur zakt langzaam maar zeker. Wij lopen en proberen, uiteraard, zo snel mogelijk het afgesproken einddoel te halen. Hoe eerder we weer naar huis kunnen, hoe liever het ons is.  Maar in een stad liggen tegels en straatstenen niet altijd even vlak, zelfs het asfalt vertoont oneffenheden die je alleen als hardloper vervloekt. Krak, de voet landt, de kuil kent geen mededogen, een kreet waarin “au” nog net in te herkennen valt, de voet buigt, helaas niet in de lengte, maar in de breedte. Er is een gevoel van medeleven. Arjen is bezorgd, zo is hij wel: “gaat het, doe maar even kalm aan”. Hij houdt je gezelschap en dat is prettig. Je bent warm en de pijn valt eigenlijk wel wat mee. Ik voel niet of hij erg dik wordt. Dus toch maar weer mee lopen. Weliswaar een tandje rustiger, maar het gaat. De avond is lang, voor mij te lang. Tegen het einde haak ik af; ik ga naar “huis” met de pest in mijn lijf.

Herinnering                                                                                                                               Dag Lenteloop. Wat jammer dat ik dit jaar verstek moet laten gaan. Ik had zo graag willen lopen. Ik was er van overtuigd dat ik mijn tijd van vorig jaar zou verbeteren. Ik had 1.17.10 staan vorig jaar voor die 15 kilometer. Gezien mijn conditie had ik een stille hoop dat die tijd eraan zou gaan. De weersverwachting was niet ongunstig. De loop van vorig jaar komt weer tot leven.                                De start, even een paar straten door om daarna onder de A7 door linksaf richting Nijland. Het liep als een trein; Bert, Tom en ik, zei De Meeloper. Het tempo was goed. Dan door Nijland, even naast elkaar lopen om zo voordelig mogelijk op de foto te komen en daarna op naar Tjalhuizum, of all places, om vervolgens terug te keren naar Bolsward. Dat ik daar moest lossen, dat ik Tom en Bert moest laten gaan, daar had ik geen rekening mee gehouden. Maar het was niet anders. Het is eind langs de provinciale weg naar Bolsward. Maar toch was het niet onprettig. Met iedere stap komt eerst Nijland en daarna Bolsward helderder op het netvlies. Tom wint, Bert volgt en Meeloper zit er niet ver achter.

Helaas                                                                                                                                   Jammer dat ik niet mee kan doen. Ik troost me met de gedachte dat Tom ook nog niet kan lopen en dat Bert het nog niet zeker weet of hij mee gaat doen. Met mijn voet gaat het een stuk beter. Aan het eind van volgende week kan ik de training wel weer hervatten. En er zijn loopevenementen genoeg.                                     Succes voor echte bikkels!                                                                       

Meeloper in ruste 

zondag 22 april 2012

ROTTERDAM MARATHON

Meer dan een 4 miljoen Nederlanders lopen hard. Een deel daarvan beoefent de hardloopsport professioneel, waarvan weer een heel klein deel er een goede boterham aan verdient. Maar voor het merendeel van die 4 miljoen is het een recreatieve, sportieve vrije tijdsbesteding. Je ziet ze te pas en te onpas, weer of geen weer, overal in het land over ’s heren wegen, over fiets- en voetpaden “denderen”. Ik keek naar de marathon van Rotterdam. Ik ben er eens goed voor gaan zitten. Het was indrukwekkend zo hard als er gelopen werd. Het was opvallend dat de meeste hardlopers die in beeld werden gebracht een geheel andere looptechniek hebben dan de rest van alle hardlopers. Ze landen op hun voorvoet, dan wel op het midden gedeelte. Daardoor lijkt het alsof ze de grond nauwelijks raken. Ze zweven als het ware. Heel veel recreatieve lopers landen over het algemeen op de hak en wikkelen de voet geheel af. Het gevolg is dat we dus langer contact met de grond maken. En wat dat voor invloed heeft op de snelheid laat zich raden.
Zo’n marathon heeft een enorme aantrekkingskracht. Er zijn langs het gehele parcours veel toeschouwers en daar waar mogelijk fietsen fans op eerbiedige afstand mee om de race van hun favorieten zo goed mogelijk te kunnen volgen.
De organisatie van zo’n evenement spant zich geweldig in om alles in goede banen te begeleiden. Zo ook in Rotterdam. Het is ze gelukt om een aantal wereldtoppers te strikken. Op zich is dat natuurlijk niet zo moeilijk, als je maar genoeg startgeld op het kleed legt en als er ook nog een aantrekkelijk prijzengeld geboden wordt dan komen ze wel. Verder schakel je de media in door aan te kondigen dat je, als organisatie, alles in het werk zult stellen dat er een wereldrecord gelopen kan worden. Alle obstakels worden uit het parcours geweerd, scherpe  bochten zullen er niet zijn en toeschouwers worden op eerbiedige afstand gehouden. Voorts kondig je aan dat het parcours tot de snelste van de wereld behoort. Er worden hazen ingezet; in het vakjargon pacers geheten. Zij zijn niets anders dan tempobeulen die na gedane arbeid uit het parcours moeten. Zij sleuren aan kop in een wereldrecord tempo gedurende een van te voren bepaalde afstand. Soms krijgt er een een privilege; hij mag doorlopen tot de finish.  En tenslotte krijgen mogelijke kanshebbers op het record een speciale begeleider op de fiets. Deze begeleider kent het parcours op zijn duimpje en hij bepaalt met brede armgebaren de ideale looplijn.
Dat alles had de organisatie tot in de perfectie geregeld. En toch ging het mis. Er werd geen wereldrecord gelopen. Met name de wind was hier de spelbreker. Maar heel sneu was het voor Koen Raymaekers en Miranda Boonstra. Zij misten op een haar na de Olympische limiet. Raymaekers kwam 35 seconden en Boonstra 7 seconden te laat over de finish. Uiteraard waren beiden erg teleurgesteld. Ze hopen tegen beter weten in op clementie. We zullen zien wat er beslist gaat worden.

Het was een fantastisch evenement. Toch is het jammer dat alle media aandacht zich beperkte tot alleen de wedstrijd. Natuurlijk worden zij beschouwd als de smaakmakers, en dat is terecht. Maar vele duizenden hebben de marathon ook volbracht. Zij hebben een prestatie van formaat geleverd. Misschien wel een persoonlijk record, misschien wel een onmogelijke geachte limiet gehaald. Menigeen kampt vandaag de dag nog met stijve ledematen, maar ze kijken ongetwijfeld terug op een geweldig evenement. Ze zijn vast trots op de eigen prestatie, maar zullen dat niet laten merken. Die schijnbare onverschilligheid hebben ze gemeen met de wedstrijdlopers. Zij tonen nauwelijks enige vreugde. En wat ze nog meer gemeen hebben is de afstand 42,195 km. Een geweldige prestatie!.
Toeschouwer

___________________________________________________________________________________________________________

Rotterdam

Al weken aan het trainen om samen met mijn loopmaatjes uit Utrecht de 10 km van Rotterdam te lopen. Aangezien zei iedere keer onder de 54 lopen stond mij een "grote" klus te wachten... Om te beginnen proberen de dinsdagavond met de  (extra) fanatiekelingen mee te lopen...
Helaas 3 weken voor DE datum (terwijl het voor mijn doen erg lekker ging) behoorlijk last van mijn linker heup. Zelfs het gewoon lopen werd een hele opgave en ik zag de datum steeds dichterbij komen.. Op advies van mijn fysio complete rust en ook de huisarts was niet geheel positief.
Maar als ik iets van plan ben dan laat ik mij daar niet zo makkelijk vanaf praten (of dit een goede eigenschap is zullen we het nu maar niet over hebben..) Dus, startbewijs is binnen en alvast de zaterdag op naar utrecht. Zondagochtend (toch ietsjes zenuwachtig) om 8.30 met de trein naar Rotterdam een aparte ervaring om met alleen maar lopers in de trein te zitten. Om mij heen hoor ik iedereen zeggen dat ze niet geheel in vorm zijn of last hebben van iets. Is dit een lopers tik? Ondertussen proberen mijn vriendinnen mij te overtuigen van het omzetten van de 10 naar de 5 km ik beloof dat ik er nog eens goed overna ga denken.. Aangekomen op het station is het een grote mensenmassa, wat een indrukwekkende gebeurtenis! Om ons startnummer op te halen moeten we helemaal over de coolsingel, de tijd begint nu toch iets te dringen en we zetten de pas er in. Helaas, als we daar aangekomen zijn heb ik een zeurderige pijn in mijn linker heup en ik geef toe, ik zet mijn kaart om van 10 naar 5 km... inlopen en dan naar ons startvak. Ik zwaai mijn vriendinnen uit en ik sta voor de start van de 5km. Het startschot klinkt en daar gaan we. het duurt even voor ik mijn draai vind maar het lukt en ik loop redelijk relaxed richting de finish. vooral de laatste 400 meter zijn prachtig, de coolsingel! Allemaal mensen zwaaien, roepen het geeft mij vleugels. De tijd is voor mijn doen ook nog wel redelijk, 26.06. Ik kan de finish van de 10 km nog net zien en mijn vriendinnen lopen het wederom onder 54. Maar nu kan ik roepen dat als ik had meegedaan ik de 52.0 wel had gehaald....;)
Een prachtige ervaring en volgend jaar doe ik de 10km!

Esther Vellinga.

maandag 16 april 2012

NU OOK TRAINEN OP DE DONDERDAGOCHTEND!

Loopgroep Sneek blijft maar groeien. Naast de twee groepen op de dinsdagavond en de twee groepen op de zaterdagochtend starten wij op donderdagochtend 19 april met een nieuwe groep. We trainen van 9.30 tot 10.30. Locatie, Rasterhoffpark. Verzamelen parkeerterrein Van der Valk Hotel Sneek. Na de training sluiten we af met koffie(of thee)in de lounge of op het terras. De groep staat open voor alle niveau's.

START TO TUN TEST 3KM

Zaterdag 14 april was het alweer de laatste training van de onze voorjaarscursus Start To Run. Voor de cliniclopers, die nu halverwege zijn, een ideale test om even te kijken of ze op koers zitten.

De weersomstandigheden waren werkelijk perfect, windstil en een mooi voorjaarszonnetje. Na afloop kon iederéén weer genieten van de rijkelijk gevulde koffietafel. Het volgende doel wordt de 5 kilometer van Loop Leeuwarden.

donderdag 5 april 2012

LOOPMAATJES HEBBEN EEN BEPERKTE LEVENSDUUR..........

Las ik de zesde maart op de scheurkalender. En dat stemde mij tot nadenken. Er stond verder nog bij “Na 1300 km omwisselen”. Ik kon mij er weinig bij voortstellen, totdat...........
Na een loopevenement hervat je de training. Samen met een aantal van je loopmaatjes, vanuit de door jou zo gewaardeerde loopgroep, heb je deelgenomen aan zo’n wedstrijd/evenement. In de weken erna is de opkomst altijd overweldigend. Degenen die er niet bij waren zijn blijkbaar oprecht benieuwd naar de ervaringen, de prestaties en de ontberingen van de deelnemers. Die deelnemers zelf zijn er om de eigen triomf extra glans te geven, om nog eens de verslagenen met de neus op de feiten te drukken, of om excuses aan te dragen waarom het mislukt is een persoonlijk record te lopen. Zo doet men verslag van de heroïsche strijd die er weer ongetwijfeld is geleverd, zij vertellen in geuren en kleuren dat zij die en die voorbij zijn gelopen en pas bij de finish weer hebben gezien. De toehoorders horen het met de nodige bewondering aan. Zij denken dat ze wat gemist hebben, en dat is natuurlijk ook het geval. Want als je de verhalen mag geloven was het een helse tocht, waarin het òf te warm, òf te koud was, of er was heel veel wind, of het strand was nauwelijks begaanbaar, opritten van bruggen waren bergen van ongekende hoogten en het parcours was weliswaar mooi en afwisselend, maar bovenal zwaar.  En als dat allemaal is geweest dan begint het pas echt. De persoonlijke noot komt aan de orde. Uitvoerig wordt er gejammerd over de nieuwe schoenen en over de pijntjes in been en lijf. Neen, dan hij, die een persoonlijk record heeft gelopen, vertelt met een grote grijns op het gezicht, dat het een makkie was, dat-ie geen inzinking heeft gekend en dat-ie de een na de ander voorbij gelopen is. En zij, die na afloop nauwelijks vermoeid was, dat zij het nog nooit zo gemakkelijk heeft gehad. De toehoorders voelen zich heel klein en zijn er inderdaad van overtuigd dat ze wat gemist hebben. Terloops nemen ze nog even de gelopen tijden door maar wel zo duidelijk dat iedereen het horen kan. De verslagenen, kijken bij het verhaal wat onverschillig voor zich uit en doen net alsof het anderen betreft, mompelen wat vage verontschuldigen en schuifelen haast onmerkbaar naar de achtergrond. 

Zij, die gewoon met plezier hebben gelopen, verhalen kort en krachtig dat ze het heel leuk vonden en hoe mooi het parcours was, dat ze weliswaar ergens in de achterhoede af en toe kletsend met een paar anderen geen wereldrecord hebben neergezet, maar dat hoeft voor hen ook niet zo nodig. Een enkeling die het echt moeilijk heeft gehad deze keer en ver beneden zijn of haar niveau heeft gepresteerd houdt de kaken stijf op elkaar. En als hem/haar wat wordt gevraagd, dan is er slechts een wat onduidelijk excuus te horen, waarin de woorden zwaar en lastig en vervelend de overhand hebben.
Darwin quote
En dan is er nog het z.g. echte leedvermaak. De trainer die verslagen werd, de nestor van het gezelschap die deze keer de bezemwagen maar net kon ontlopen,  “de enthousiasteling” die zijn intensieve trainingsarbeid niet in een persoonlijk record kon omzetten en de snelle starter die onderweg de een na de nader voorbij zag lopen. De loopgroep kan zich er weken mee vermaken; elke dinsdag en zaterdag is het raak. Niets vermoedend kom je opgewekt en enthousiast naar de training. Je bent niet de eerste; ze staan je blijkbaar al op te wachten met een grote grijns op het gezicht. En dan gaat het los.......men toont medelijden, althans dat doen ze voorkomen. Ze informeren of je al weer hersteld bent, of ze zijn heel erg benieuwd hoe het nu met je is en ze weten je fijntjes te vertellen dat je verslagen bent door....... Ze wrijven je nog eens in dat ze meer van je verwacht hadden. Ze vragen belangstellend, althans dat veinzen ze, of je misschien een blessure had. Zo tonen ze hier en daar wat medeleven. En wat vooral vermakelijk schijnt te zijn, dat zijn de goede raadgevingen voor een volgende keer. De een kan wel een kilootje of 10 kwijt, een ander zal de rest van zijn leven genoegen moeten nemen met een plaats in de achterhoede. Een derde kan beter zijn schoenen aan de wilgen hangen. Maar er zijn ook waardevolle en echt (!) gemeende adviezen zo in de trant van “als je de volgende keer in de achterhoede start, loopt niemand je meer voorbij”, of “start eens wat minder snel, dan heb je kans dat je misschien nog iemand aan het eind kunt inhalen”, of “in het najaar begint er weer een cursus Start to Run”, of “je leeftijd in aanmerking genomen doe je het niet eens onaardig”.  

Toen ik dit stukje herlas om te controleren of er geen fouten of andere missers inzaten, begreep ik ineens dat loopmaatjes een beperkte levensduur hebben. Dus zou ik maar op zoek gaan naar een andere loopgroep, naar nieuwe loopmaatjes, maar............

Natuurlijk doe je zelf net zo hard mee. Als tijdens de training de complexe oefeningen bij iemand niet zo gecoördineerd verlopen dan weet je de aandacht snel om te buigen. Als iemand het hoge tempo tijdens een intervaltraining het niet kan volhouden, dan begeleid jij hem graag naar een andere groep. Als iemand rood aanloopt van inspanning dan weet je hem haarfijn uit de doeken te  doen dat het de beste kan overkomen. Je zeurt net zo goed en hard mee over de kilometer die weer geen kilometer blijkt te zijn, je zeurt dat je geen enkele behoefte hebt aan zo’n inspanningstoetje, je klaagt over de route die of te lang of te kort is. Je beklaagt je dat er weer veel te snel wordt gelopen en je brengt te berde dat het vandaag geen wedstrijd behoort te zijn.                                                  Ach, wat is het toch een leuke groep, die Loopgroep Sneek. Reikhalzend kijk ik al weer uit naar de volgende training.

Meeloper

woensdag 4 april 2012

CONDENSLOOP LEEUWARDEN

Uitslagen Condensloop, 31 maart 2012, Leeuwarden

10 kilometer:  Ronnie Neleman  48.06  Sabine Dijkstra  49.50

Sabine Dijkstra in actie tijdens de Condensloop