'MAR-ATHON ROND SNEEK EN MEER'

 Eensgezind. Over een ding waren de deelnemers aan de nuleditie van de ‘Mar-athon rond Sneek en meer’ het eens: dit mag je hardlopend Nederland niet onthouden. Een prachtig, afwisselend parcours met geweldige vergezichten over het Friese land, langs de boorden van de Goïngarijpster Poelen en het Sneekermeer en nog vèèl meer. Het deerde zo’n 70-tal atleten niet dat het hard woei en dat het af en toe regende, ja zelfs stortregende. Neen, dat kon de pret niet drukken. Dus.....initiatiefnemers er rest jullie maar een ding: hier moet een vervolg op komen, er is geen weg meer terug..

Voor de start zat de stemming er al goed in

In afwachting. Er heerst een ietwat uitgelaten sfeer daar in de Sneeker sporthal. Het is zaterdag de 22^ste juni aan het eind van de middag, zo rond half zes.  Iedereen is goed gehumeurd, ondanks het onvoorspelbare weer. Dat kan ook haast niet anders, want over een uurtje zal de feestelijke start plaats vinden van de nuleditie van de ‘Mar-athon rond Sneek en meer’. De atleten zijn hier op uitnodiging van het organisatiecomité John Sloot, Piet Noordenbos, Syb van der Ploeg en Dimitri Ravensbergen. De nuleditie is bedoeld als een test- en belevingsloop met het doel de eerste echte Sneeker Marathon in 2014, op de langste dag van het jaar, vlekkeloos te kunnen organiseren. Dat is nodig omdat de ambitie van het comité zich niet beperkt tot alleen de 42,195 km, want ook liefhebbers van de halve marathon (en wellicht ook van de 10 km) zullen kunnen genieten van het unieke en afwisselende parcours. Daarnaast wil men met deze marathon Friesland op de nationale en internationale hardloopkalender zetten! M.a.w. een gedegen organisatie is meer dan welkom.

De start van de Mar-athon nul editie

Rapportage. Hoffotograaf van de hardlopend Friesland, Janke van der Schaaf, beweegt zich onopvallend tussen de lopers en schiet haar plaatjes; er is geen ontkomen aan. ‘Straks’ als haar foto’s weer online staan, zullen we ons realiseren dat zij ook dit evenement weer op een mooie wijze heeft vast gelegd. De lopers nemen hun shirtje met het in het oog springende logo in ontvangst met dank aan Running Center Leeuwarden. Ook Jan Kooistra en Jouke Valk, van SV Friesland, zijn er. Jan zal met de SV Frieslandbus vooruit rijden en om de vijf kilometer voor de verzorging garant staan. Jouke zal samen met de genodigden, de 21 en de 10 km lopers op de boot stappen en zorgen voor de start bij Heerenzijl(21 km) en de Terzoolstersluis (10 km).

Complexe organisatie. Het organisatiecomité heeft het zich niet gemakkelijk gemaakt: bus- en bootvervoer, een oversteek met een pont en een smalle overgang over de sluisdeuren van de Terzoolstersluis. Een gezamenlijke start vanaf de Waterpoort. Daarna door de stad en het Rasterhoffpark om na een tweetal kilometers bij Van der Valk de lopers van de hele marathon uit te zwaaien en succes te wensen, want zij vervolgen de route op weg naar zeilschool Rufus aan de Noorder Oude weg. De 21 en de 10 stappen in de bus en worden vervoerd naar Rufus om op de boot te stappen die hen verderop brengt. De marthoneurs nemen daar de pont om aan de overkant langs de boorden van de Goïngarijpster poelen naar Heerenzijl te lopen waar de 21 zal aansluiten. Gezamenlijk lopen zij via Terherne en Oude Schouw langs het Prinses Margriet kanaal naar de Terzoolstersluis. Daar wordt de 10 op gepikt om dan via de Groene Dijk naar Sneek te lopen. Tenslotte gaat het parcours over de Oosterdijk naar de Marktstraat en via de Oude Koemarkt naar de finish bij de Waterpoort.

Heerenzyl

De Start. De start verloopt geheel anders dan bij welk evenement ook. We lopen gezamenlijk in optocht vanaf de Sporthal langs de Geeuwkade naar de Waterpoort. Daar is gelegenheid voor de fotografen om het gezelschap op de foto te zetten. Wethouder Offringa van Sûdwest Fryslân, ook in hardloop tenue, spreekt ons in zijn welkomst-/openingswoord nog wat moed in en looft het initiatief. Hij zal aansluiten als er nog 10 km is te gaan. Niemand schijnt haast te maken. De afspraak is dat er niet sneller gelopen wordt dan 6 minuten over een kilometer. Het is tenslotte een test- en belevingsloop. We zullen moeten genieten van het parcours. Gezelligheid staat voorop. Dus het heeft geen zin trappelend van ongeduld het startsein af te wachten.  

Op weg. Dan gaan de slagbomen van de brug in de Lemmerweg naar beneden en wordt de brug geopend. Niet dat er een boot aankomt. Het is onderdeel van de start. De lopers stellen zich op. Als de brug is neergedaald en de bomen omhoog gaan zet de meute zich in beweging achter de bewakers van het tempo Karin en Gerrie. Zij zullen de gehele marathon iedereen bij de les houden, de begeleidende fietsers geven de route aan. Even later bevinden we ons al op de Prinsengracht om vervolgens over de Woudvaartkade naar het Rasterhoffpark te lopen. Bij hotel Van der Valk staat de bus klaar. De marathoneurs lopen verder naar Oppenhuizen en Uitwellingerga om vandaar langs de Oude Oppenhuizerweg richting Joure te gaan op “zoek” naar de afslag Rufus. De bus brengt de overige deelnemers naar de oversteek bij de zeilschool. Daar ligt een drietal boten klaar voor de deelnemers van de 10 en 21 km. Er is keuze; aan boord van een van de twee zeilschepen of op een rondvaartboot.

Ald Skou, een plensbui

 Geduld.  Terwijl we aan boord van de schepen wachten op de marathoneurs meert de Da Vinci van Riemer van der Velde af. Hij behoort, samen met zijn vrouw, tot de genodigden en zal een belangrijk deel van parcours de lopers samen met de andere genodigden volgen. Dan de melding dat de lopers er aan komen. Onder luid applaus worden ze verwelkomd. Ze ogen nog fris en de stemming zit er goed in. De marathoneurs stappen op de pont en gaan naar de overkant om hun weg vervolgen. De schepen zetten koers naar Heerenzijl. Vanaf de Goïngarijpster poelen zijn de marathon lopers voor een groot deel goed te volgen. Het gaat voorspoedig voor zover wij het kunnen zien. Aan boord van de schepen is het gezellig, de aangeboden wijn en Beerenburg blijft staan. Maar dat drukt de stemming niet. Het is nog droog, maar vanuit het zuiden komt een zeer donkere lucht op ons af.  Even een heel kort en licht buitje. Er wordt aangelegd bij Heerenzijl. We stappen van boord, trekken onze jassen en lange broeken uit en verwelkomen opnieuw de marathon lopers. Het is dat ze niet om Jan Kooistra met zijn bananen, water en sportdrank heen kunnen anders waren ze zeker zonder meer doorgelopen. De 21 haakt aan op weg naar Terherne. Een enkeling in het dorp kijkt verbaasd als we passeren. Automobilisten hebben blijkbaar in de gaten dat er wat bijzonders aan de hand is. Zij staan zonder enig aandringen van de begeleidende fietsers spontaan stil. We gaan op weg naar Oude Schouw, eerst voor de wind, maar als we links afgeslagen zijn (de weg van Akkrum naar Irnsum) en we half wind voort gaan, begint het te regenen. En niet zo maar een bui, het water komt met bakken uit de lucht. Binnen de kortste keren zijn we van top tot teen allemaal zeiknat. Niemand klaagt, maar in koor stellen we vast dat de “buienradar het weer niet weet”. Want dat is de enige echte tegenvaller en teleurstelling deze avond dat de buienradar niet in staat is een betrouwbaar beeld te schetsen van mogelijke buien op korte termijn. Bovennop de brug over het Prinses Margrietkanaal geselt de regen ons ongenadig. Maar we zijn niet stuk te krijgen. We soppen voort in onze schoenen. Langs het PM Kanaal stopt de regen. Met de wind recht van voren waaien we wel droog. Riemer van der Velde c.s. begeleiden ons vanaf het water; ze proosten alvast op een goede afloop. In het westen klaart het wat op. De zon dreigt zelfs even te voorschijn te komen vanuit een imposant en dreigend wolken dek. Het blijft bij dreigen. We stellen onderweg voor de zoveelste maal vast dat het een geweldige ervaring is deze loop zo met elkaar in een rustig duurloop tempo, de elementen trotserend, genietend van vergezichten over land en water.

Terzoolsterzyl, de hele groep compleet

Compleet. Bij de Terzoolstersluis staat de 10 km ons op te wachten. We wandelen een voor een over de gladde sluisdeuren. We nemen een ‘versnapering’ en gaan dan in het gematigde tempo weer verder. Nu vlak langs het Sneeker Meer, lager wal. Het water slaat op de basaltkeien stuk en spat op. Op de golven witte schuimkoppen die sterk contrasteren met de grauwgrijze kleur van het water. Daarboven jagende wolken. Even verder op als we wat afstand nemen van het meer bloeien de waterlelies in de sloten en langs de wallenkant de Gele Lis. Het Fluitekruid tooit de bermen. We worden aan de linkerkant uit de wind gehouden door de uitbundig bloeiende en licht geurende Meidoorn en rechts van ons bloeit de Vlier ook al uitbundig. Het is geweldig mooi en we zijn er even van onder de indruk.

Finish Mar-athon nul editie, fantastische ambiance

Verlichting. Bij de overgang over de Kipfeart ter hoogte van de Gauwster Hoppen is er weer een verversingspost. Voordat het goed en wel tot ons door dringt krijgen we een pet met verlichting in ons handen gedrukt. Als we even later de draad weer oppakken en onze weg vervolgen is het een mooie aanblik; al die dansende verlichte petten over de Groene Dijk. Het wordt voor Gerrie houden en keren vooraan om iedereen aan het rustige tempo te houden. We ruiken de stal. Maar het saamhorigheidsgevoel dat in de loop van de avond is ontstaan overwint, ook al gaat het tempo licht omhoog. We lopen Sneek binnen via de Leeuwarderweg, we steken de Oppenhuizerweg over om de Oosterdijk op te lopen. Daar worden we opgewacht door een gemotoriseerde “landauer”, waarop een tweetal accordeonisten. Zij begeleiden ons de stad in naar de Waterpoort. We finishen volgens planning. Wat een geweldige ambiance, wat een mooie loopervaring. We weten het zeker: dit mag niemand missen volgend jaar.

Meeloper                                                Foto's Janke van der Schaaf en Dimitri van Ravensbergen
                                                             
                                                                 Filmverslag Ton Visser

                                                                 Fotoverslag van Janke van der schaaf:

https://plus.google.com/photos/100925199159931099472/albums/5892456478415470273?banner=pwa

Routekaart Mar-athon

Voor informatie en nieuws over dit unieke hardloopevenement.
www.mar-athon.com

GOLLELOOP WIRDUM

Bert in actie tijdens de Golleloop

De meesten van onze loop groep kennen het wel. Zo nu en dan even meedoen aan een loopje. Het competitie element doet onbewust toch altijd iets met je. Of het nu een grote loop betreft zoals de de bereloop of zoals nu een loopje als de Golleloop in Wirdum. Met 128 deelnemers kun je dit geen massaloop noemen en van de omgeving wordt je ook niet gelijk enthousiast. Men kon kiezen uit de afstanden 4,5 km 8 of 12 km. Bert en ik hadden afgelopen dinsdag tijdens de training min of meer afgesproken om samen de Golleloop een keertje te lopen. Deze loop werd voor de 3e keer georganiseerd. Meestal lopen we op vrijdag wel een rondje voor onszelf, maar deze konden we nu mooi overslaan. Om half 8 's avonds was de start en behalve een stevig windje was het gelukkig droog. We hadden gekozen om voor de 12 km te gaan en dit betekende een ronde langs weilanden naar het dorp Swichum en daarna weer terug naar Wirdum. Na 12,4 km zat het er weer op en konden we genieten van een welverdiend biertje.

Ysbrand 

Golleloop Wirdum, vrijdag 21 juni, uitslagen 12km: Ysbrand Valkema 1:02:30  Bert Rienstra  1:02:38

SINT NYKSTER TRIMLOOP

Sint Nykstertrimloop 12 juni 2013, uitslagen.

10km. Peter Yntema  48:00   5km. Jetske de Wolff  26:45

MAASTRICHTS MOOISTE

Maastrichts Mooiste, een parcours met uitdagingen

Maastrichts Mooiste, zondag 9 juni 2013

Uitslagen: 15km Bert Rienstra 1:24:28

LADIESRUN GRONINGEN

Ladiesrun Groningen, zondag 9 juni 2013

Uitslagen 5km:

Pauline vd Zee: 26.08, Hilda de Jong: 26.24, Titia Brouwer: 31.18, Tialda Brouwer: 31.26, Linda Koon: 31.55

DE VUURTORENLOOP, OVER ZEEMIJLEN EN EEN VUURTOREN

Geen mens houdt het voor mogelijk: 5 dan wel 10 zéémijlen door de duinen, over een waddendijk, door het bos, over het strand en rondom een vuurtoren. Het kan allemaal op Vlieland. Daar hebben ze er wat opgevonden. Zo kunnen wandelaars en hardlopers eens aan den lijve ervaren hoe zwaar zeelieden het hebben als ze van A naar B varen. Ik weet niet wie er verantwoordelijk is voor dit “grapje”. Ik verdenk  hiervan Jan Kooista c.s. van SV Friesland. Jan, in ieder geval bedankt, want wanklanken heb ik niet gehoord na afloop; niet over het parcours, niet over de organisatie, noch over het weer. Misschien toch een suggestie: wil je er voor zorgen dat je het strand in den vervolge eerst met een (stoom)wals bewerkt voordat je ons er weer over heen jaagt? Want wat was het zwaar! Wij nemen dan wel die klimpartijen naar de vuurtoren  voor lief.

Geen kilometers maar zeemijlen

Het is zondagmorgen vroeg. Ik ben op weg met een startbewijs voor de Vuurtorenloop, mij geschonken door Running Center Leeuwarden, via Harlingen naar Vlieland. De boot van negen uur. Het is druk. Inchecken en dan aan boord. Daar tref ik fotografe Janke van der Schaaf. Dan weet je meteen dat deze Vuurtorenloop niet aan de vergetelheid wordt prijs gegeven. Djurre is er vanzelfsprekend ook, maar dan om te lopen. Het wordt een gezellige overtocht met sterke verhalen over allerlei belevenissen tijdens loopevenementen.

Om 10.30 uur meren we af aan de kade op Vlieland. Een wandelingetje in ganzenpas naar de sporthal. De start zal plaats vinden om 12.30 uur voor de 10 en om 13.00 uur voor de 5 zeemijlen. De wandelaars vertrekken om 12.15 uur. Dus tijd genoeg voor een goed gesprek met een enkele bekende, een kop koffie, wat water, het onvermijdelijke toilet bezoek en een kijkje in de keuken van de organisatie. Jan Kooistra is druk doende, dus die spreek ik maar niet aan. Hij dribbelt van hot naar her, geeft aanwijzingen, schudt met zijn hoofd, groet links en rechts wat mensen, roept wat in het wilde weg en houdt voortdurend de tijd in de gaten. Ik vraag me af of hij in dit stadium wel in de gaten heeft wie hij groet. Jan Houter beter bekend onder zijn zich zelf aangemeten naam Jan van Vlieland, hanteert de microfoon en enthousiasmeert de omstanders. Hij zal ook wel iets , namens Vlieland, met de organisatie te maken hebben neem ik aan. Met verve praat hij de jeugd van start naar finish. Maar het grote werk doet Jan K. natuurlijk zelf.

De kade van Vlieland

De start verloopt als altijd: wat gepraat, een blik op het “horloge”, even op gang komen en dan gaat het los. Ik start vlak achter de prominenten. Ik herken Jappie Brandenburg, Ylona Kruis, Jan Venhuizen, Yvonne Kassenberg, Willem de Boer en Mariska Kramer. Ik heb ze daarna niet meer gezien, noch op weg naar het strand, noch op het strand zelf en later, hoe ver ik ook keek, niemand van die toppers meer te zien.

Ik ben zo als altijd aangewezen op het gezelschap van de figurerende recreanten. Daar hoor ik tenslotte ook thuis. Tot het strand lopen we nog gezamenlijk op, maar eenmaal goed en wel op het zand is dat snel voorbij. Een enkeling zoekt de waterlijn, anderen nemen de kortste weg vlak onder de duinen en de rest zwalkt van links naar rechts op zoek naar wat stevigheid. Als we na ruim een kilometer ploeteren weer boven op het duin zijn aangekomen en dus weer vaste grond onder de voeten hebben, worden vele zuchten van verlichting geslaakt. Ook ik had het behoorlijk zwaar. Het heeft mij veel kracht heeft gekost. Ik moet op zoek om mijn ritme terug te vinden, te beginnen met de pijn in de bovenbenen vergeten. Zo kijk ik maar naar

Op het strand was het ploeteren

de boten in de jachthaven. Ik zie mensen nogal dik in de kleren aan boord van de schepen. Wat een tegenstelling met ons hardlopers: blote benen en korte mouwen. Ik loop inmiddels moederziel alleen over het dijkje richting dorp. Ik hoor niemand achter mij en degene die voor mij loopt heeft zeker 50 meter voorsprong. Ik zal het wel weer zelf moeten doen. Na de zware inspanning op het strand komt het herstel toch sneller dan ik gedacht had. De gedachten verzetten en wat wind in de rug doen wonderen.

We gaan het dorp niet in, maar buigen direct naar links de waddendijk op. Ik heb de 50 meter met mijn voorganger bijna goed gemaakt. Maar de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik ook twee keer ben ingehaald. Aan het eind van de dijk naar rechts op weg naar de klim naar de vuurtoren. Een handjevol publiek moedigt aan bij de opgang omhoog. In het begin gaat het prima, maar wat is het steil en lang. Het is a hell of a job, maar we doen het vrijwillig en ook nog voor ons plezier. De bovenbenen en de kuiten hebben

Frank duin af bij de vuurtoren

te lijden. Ik haal mijn voorganger in en dat geeft veel voldoening. Als ik denk dat ik er ben, krijg ik nog even een stukje vals plat voor de kiezen, maar dan een bocht naar links en vervolgens gelukkig naar beneden. Wat een schitterend uitzicht. Wie dat niet heeft gezien, zou voor “straf” nog een keer omhoog moeten. Ik word weer ingehaald, want dalen is niet mijn sterkste kant. Bang om mezelf voorbij te lopen en te vallen. Eenmaal beneden staat er een “suppoost” die je heel streng , terwijl we nog niet eens helemaal beneden zijn, naar rechts stuurt. Weer omhoog, nu niet erg steil, maar wel opnieuw heel lang. Ik loop in gezelschap van een paar zwoegers. We praten niet, we hijgen en zuchten alleen maar. Maar eenmaal naar beneden hervindt iedereen zijn eigen ritme op weg naar het open duinlandschap.

De wind in de rug en gelegenheid om weer eens om je heen te kijken. Duin op, duin af en toch kan ik kan naar een hogere versnelling schakelen. Ik kom wat wandelaars en een enkele fietser tegen. Ik haal een paar lopers in op weg naar camping de “Lange Paal”. Er staat een enkele tent. Een loopster, een tiental meters voor mij, neemt een verkeerde afslag. Blijkbaar de pijl rechtdoor gemist. Ik roep haar aan en even later loopt ze achter mij. Dan links af de Postweg op. Op weg terug naar “huis”. De wind tegen. Ze vraagt of ze uit de wind achter mij mag blijven lopen. Geen bezwaar. Ik geniet van het uitzicht over het Wad. Ik schat in

Wie er niet was heeft wat gemist!

dat het over een tweetal uren wel helemaal eb zal zijn. Er zijn veel vogels op zoek naar voedsel. Langs de kant van de weg staan verschillende vogelaars met verrekijkers. Naarmate we dichter bij het dorp komen wordt het drukker met fietsers en wandelaars. Zij die achter mij liep, heeft afscheid genomen. Ze wilde zich voorbereiden op de tweede klim naar de vuurtoren. De weg omhoog is nu wat minder steil. Eenmaal boven hoor ik de welluidende stem, gedragen door de wind, van Jan K. Nog een paar kilometer beschut door het bos en dan de finish. Het zit erop.

Na afloop is iedereen het er over eens. Het is een prachtig parcours, afwisselend als nooit te voren, een goede organisatie, een prettige temperatuur, een gunstige wind en een ontspannen sfeer. Lekker uitblazen op een van de terrassen in het dorp onder het genot van een drankje en dan hebben we het er nog even over. Wie er niet was heeft wat gemist. Maar dat zal altijd wel zo zijn.

Meeloper                                                                                            Foto's, Janke van der Schaaf

Vuurtorenloop, zondag 9 juni 2013.

Uitslagen: 10 zeemijlen  Frank Klasen 1:39:34

LOOP LEEUWARDEN

De zon schijnt en het is een aangename temperatuur. Althans, voor ons als toeschouwers, want het is goed verpozen daar aan de boorden van het parcours Loop Leeuwarden. Als toeschouwer kijk je toch op een andere manier tegen een loopevenement aan dan als deelnemer. De betrokkenheid is volstrekt anders. Ik sta vrijblijvend en relaxt aan de zijlijn en kijk naar de deelnemers. Een record aantal inschrijvingen: meer dan 5500!! De stemming is opperbest.

Warming up 10 kilometer

Over een paar minuten zal er gestart worden voor de halve marathon. Ik verbaas me erover dat de verscheidenheid in kleding zo groot is. Zelden zie je een eenzelfde shirt, of het moet van een “clubje”, loopgroep, vereniging of bedrijf zijn. De wedstrijdlopers staan geconcentreerd in afwachting van het startschot. De een na de ander “rommelt” nog wat aan haar/zijn calculator. Er wordt niet veel meer gepraat. Een enkeling frunnikt wat aan de kleding. Waarschijnlijk niet voor de eerste keer. Een paar lopers staan nog wat ongeduldig te trappelen.

In de startvakken van de recreanten gaat het er anders aan toe. Er wordt druk gepraat. Men kijkt om zich heen, zwaait naar een bekende in het publiek. Er wordt water gedronken. Er zijn er die nog met de rug naar de startlijn staan. Maar er zijn er ook die in navolging van de wedstrijdlopers zich concentreren op het startsignaal. Ik vraag me af wat er in hun hoofden omgaat. Als ik zelf meeloop denk ik aan wat me te wachten staat. Altijd neem ik mij voor niet in de verleiding te komen om me aan te passen aan het tempo van anderen. Dat is vooral in de eerste paar kilometer een kwestie van mezelf goed inprenten “niet doen!” Maar de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik me daar niet altijd aan houd. En ik neem me voor om de eerste 10 kilometer het “rustig” aan te doen, opdat ik nog wat over heb voor het tweede deel.

Start 5 kilometer

Ik weet dat de man met de hamer onverwachts kan toeslaan. In het startvak ben ik daar al mee bezig en dan vraag ik me af, of ik voldoende aan de voorbereiding heb gedaan. Ik denk dat ik zeker vanaf 10 kilometer bij iedere verversingspost wat te drinken zal aannemen. Ik weet dan ook al, dat ik me daar niet aan houd, want als het lekker loopt, wil ik niet uit het ritme gehaald worden. En al lopend drinken betekent verslikken, hoesten en proesten. Soms bevragen we elkaar over gewenste eindtijd. Steevast geef ik een tijd op die behoorlijk veilig is, zodat ik ingedekt ben als ik bijkans uitgeput de eindstreep passeer. Ik vraag me af of zij die daar nu zo schijnbaar ontspannen in het startvak staan soortgelijke gedachten hebben.

Plotseling is het blijkbaar zover. Ik heb het startschot gemist. De meute schuifelt wat naar voren om even later de looppas er in te zetten. De wedstrijdlopers zijn dan “al lang” op tempo en waarschijnlijk in hun ritme. Wij, als toeschouwers, laten onze blik langs de schier eindeloze rij lopers gaan. Af en toe volg je even een deelnemer die op een of andere manier je aandacht trekt. Dan gaat zo maar ineens de laatste loper over de startlijn om even later uit het zicht te verdwijnen.

Daar sta ik dan een beetje weemoedig en met spijt in het hart dat ik me toch niet heb ingeschreven. Ik kijk maar eens op mijn horloge, want over iets meer dan een uur zullen de eerste wedstrijdlopers in zicht komen. De toeschouwers verspreiden zich. Ik loop en kijk wat rond en ga op weg naar de VIP-tent, tenslotte heb ik een uitnodiging via Running Center Leeuwarden op zak. Ik ontmoet wat bekenden, maak een praatje en geniet van de zon.

De muziekkoepel al jaren "onze" verzamelplaats

Dan hoor ik de speaker aankondigen dat de eersten van de vijf kilometer in aantocht zijn om te finishen. Ik probeer een plekje dichtbij de eindstreep te vinden om bekenden van de eigen loopgroep te zien finishen. In het begin is iedere deelnemer goed te traceren, maar als er veel lopers samenklonteren op weg naar het einde geef ik de moed op. Ik herken Gerke Gerritsma 27.28, Liesbeth Mantel 28.33, Titia Brouwer 30.37 en Tialda Brouwer 30.51.

Ik vervolg mijn weg naar het plein voor het stadskantoor, het Oldehoofsterkerkhof. Daar aangekomen is er bij mij geen enkele associatie met een kerkhof. Het is er druk, gezellig, kleurrijk en een en al vrolijkheid. Het is er zonovergoten. Er is muziek en behoorlijk wat publiek op de been. Ik ga de VIP-tent binnen en drink een kop koffie. Het is een komen en gaan van velen. Aan de achterzijde van de tent heb je een goed zicht op de finish.

De tijd vliegt. De eerste loper van de halve marathon blijkbaar ook. Er is iets meer dan een uur verstreken en daar in de verte komt-ie aangesneld in een schitterende, lichtvoetige stijl. Eenmaal over de eindstreep is hem niet aan te zien dat-ie zojuist een halve marathon heeft volbracht. Hij laat het applaus en de toejuichingen gelaten over zich heen komen. De winnaar, Peter Kamais, komt uit Voorthuizen, terwijl ik toch zou denken dat-ie uit Afrika komt. Een paar minuten later volgen de “Hollanders”: Kamminga en Negerman als 2 en 3 en Mariska Kramer als eerste vrouw.  Vervolgens volgen de lopers elkaar in hoog tempo op. Ik probeer het handjevol Loopgroep Sneekers eruit te vissen. Hans Jan Jasper finisht in een prachtige tijd van 1.38.14 als eerste. Jan Siep v.d. Bos, Johan de Jong en Anja Kok die van te voren hoopten de pacer van 1.50 te kunnen volgen laten hem de hakken zien en de klok stil staan op respectievelijk 1.46.50, 1.46.51 en 1.48.01!!!! Bedankt Arjen Visserman voor je effectieve trainingen.

Iederéén is een held!, het heldenplein.

De dag is nog niet voorbij. De 10 kilometer staat nog op het programma en wel om kwart over twee. Dat is jammer. Niet omdat deze afstand op het programma staat, maar wel om het tijdstip. Er zit een groot gat tussen de start van de halve marathon en de 10 km. Dat betekent lang wachten, veel toeschouwers laten het dan ook afweten. En de lopers zelf moeten zich los zien te maken uit de feestelijke sfeer die de gefinishte en opgeluchte deelnemers van de 5 en de 21,1 km te weeg brengen. Opgelucht zijn ze dat het weer is volbracht. Naar de verhalen te horen waren vooral de laatste paar kilometers zwaar. Het lijkt op mosterd na de maaltijd en dat verdienen de deelnemers niet. Tenslotte is de 10 kilometer een uitdagende afstand om het beste uit jezelf te halen. En het is de afstand die traditioneel altijd de meeste deelnemers heeft.

Ik wacht de finish van de wedstrijd af. Ik zie dat Erik Bouma in 35.09! als derde over de eindstreep komt na Jan Albert Veenema en Gerrit Kramer. Geweldig. Bij de recreanten is het Jelmer Krikke die er blijkbaar heel veel zin in had; zijn eindtijd van 48.06 mag er zijn. Onderschat ook de tijden van: Rein Hottinga  49.51, Marcel Swart 51.59, Marcel v.d. Pol 52.45, Durk Brouwer 54.16 en al die anderen niet.

Meeloper aan de zijlijn.