Trainen

Loopgroep Sneek traint op de dinsdagavond 19:30-20:45, donderdagochtend 09:00-10:15, donderdagavond 19:30-20:45, zaterdagochtend 09:30-10:45, locatie Zeilsoos-Sneeker Jachthaven. Zondagochtend, clinictrainingen.

Loopgroep IJlst traint op de woensdagavond 19:30-20:45, locatie Sporthal Utherne.

Proeftraining of informatie: rnwths@gmail.com

vrijdag 16 mei 2014

DE VUURTORENLOOP

Als er een top tien van loopevenementen zou bestaan met het meest uitdagende parcours dan zou de Vuurtorenloop van Vlieland er zonder enige twijfel op voorkomen. Je loopt geen kilometers, maar zeemijlen, je ploetert door een zandbak, je rent over en langs een Waddendijk met een prachtig uitzicht, je beklimt hijgend en steunend het Vuurboetsduin (een maal voor de 5 en twee maal voor de 10 zeemijlen), zodra je boven bent, zou je kunnen genieten van een fenomenaal uitzicht, als je tenminste daar nog aan toe komt, je krijgt een stuk vals plat voor de kiezen, je geniet van het golvende parcours door de duinen, je komt tot "rust" op de Postweg, klimt nog een keer naar de Vuurtoren om tenslotte kris kras door het bos aan het eind van je Latijn, maar voldaan bij de finish uit te komen.
 
Zwaar bewolkt en regen
Wij, van Loopgroep Sneek/IJlst, twintig in getal, hebben ons verzameld in de vertrekhal in Harlingen. Arjen vergezelt ons, zal ons moed in praten, een warming up verzorgen, de waardevolle spullen bewaren, daar waar mogelijk ons toejuichen en bijstaan als we doodmoe, maar voldaan de finish passeren.

Het waait hard in Harlingen. Het is zwaar bewolkt en het regent af en toe. Aan boord van de veerboot heerst een ietwat uitgelaten sfeer, zeg maar gerust een schoolreisjes sfeer. We treffen bekenden. We wisselen de laatste hardloop nieuwtjes uit, informeren naar elkaars conditie en ambitie, weten mee te praten als er verhaald wordt over pijn in kuit, achillespees, hamstring en knie, vertellen dat de Vuurtorenloop past binnen ons trainingsprogramma voor de "Mar.athon rond Sneek en meer" en dat we het dus vandaag kalm aan gaan doen. Dat klinkt geloofwaardig, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Niets menselijks is ook een hardloper vreemd. Ach, je weet hoe het gaat; binnen de kortste keren na de start ben je je goede voornemen om er een rustige duurloop van te maken al weer vergeten. Dat het hard waait merken we vooral in de Stortemelk, het zeegat tussen Terschelling en Vlieland. De tijd vliegt voorbij en voor we het goed en wel in de gaten hebben, zijn we al in de vaargeul onder Vlieland. Het strand ligt er verlaten bij. Het is afgaand water. Het waait hard uit zuidwestelijke richting.
 
De sporthal, een en al bedrijvigheid
Eenmaal op Vlieland slenteren we in colonne naar de sporthal. We hebben tijd genoeg. Bij de sporthal is het een en al bedrijvigheid. Jan Kooistra is blijkbaar in zijn element; bewonderenswaardig zoals hij zich toch maar weer iedere keer het vuur uit de sloffen loopt om het ons naar de zin te maken! Piet Noordenbos, de feitelijke initiatiefnemer van de Vuurtorenloop, is overal en nergens, maar ondertussen ontgaat hem niets. Op de achtergrond is een heel team, Jouke Valk c.s., onopvallend in de weer om de inschrijvingen tot een goed einde te brengen.

Schoolreisje sfeer
We melden ons voor het startnummer en doden de tijd met de gebruikelijke rituelen: wat eten, drinken koffie, lurken aan een flesje water, bezoeken het toilet en leuteren over wat ons te wachten staat.  Arjen, onze onvolprezen trainer/begeleider, geeft het sein voor de warming up en een kleine twintigtal minuten later staan we zeiknat van de regen, klaar voor de start.

Het pad kronkelt en golft door het duinlandschap
De start
Tien of vijf zeemijlen voor de boeg. Het is je eigen keus. Een knal en dan gaan de trossen los en kunnen we het zeegat uit!
Iedere keer verbaas ik mij er weer over hoe gedisciplineerd zo'n stelletje hardlopers zich gedraagt. Gelukkig maar, want anders zouden er in zo'n deinende massa heel wat valpartijen plaats vinden met alle gevolgen van dien. We doen onze uiterste best om een ander niet te hinderen, terwijl we het op een lopen zetten alsof Neptunus ons op de hielen zit. We gaan na dertig meter stuurboord uit en dan is er een zee van ruimte. Even later na een slag over bakboord gaan we een fietspad op met daarnaast een breed zandpad, maar dat buigt na zo'n 50 meter abrupt af van het fietspad richting camping. Het wordt inschikken, maximaal met z'n tweeën naast elkaar en af en toe ruimte maken voor de snelleren onder ons. Het pad kronkelt en golft door het duinlandschap tot het uitkomt op de Fortweg op weg naar het strand. We "klimmen" het duin op en kijken uit op een zandbak, onder andere omstandigheden ook wel strand genoemd. We storten ons onder het motto "wie zee houdt, wint de reis" voor een kleine zeemijl in het ongewisse. Zwalkend, over de ene om even later over de andere boeg op zoek te gaan naar wat vastigheid onder de voeten. De een op weg naar de waterlijn in de hoop daar harde ondergrond te vinden, een ander kiest voor de kortste route en worstelt zich door het mulle zand aan de voet van de duinen en een derde is "geen zee te hoog" en baant zich een weg recht zo die gaat. Eerst wind mee, maar het laatste deel de wind en de regen recht op ons af.  Maar waar je ook loopt, het is en blijft zwaar. Aan alles komt een eind, ook aan deze beproeving.
Eenmaal boven op het duin, daar op het beton van de toegang naar de jachthaven, kom je in de verleiding om je schoenen uit te trekken en te ontdoen van het zand. Maar dat kost tijd en die wil je niet verliezen. Dus maar weer voort, langs de jachthaven in de hoop bij te kunnen komen van de inspanning. Dat valt echter niet mee met de harde wind en regen recht van voren. Vervolgens op weg naar het dorp via het vlakke pad langs het Wad. Het uitzicht moet prachtig zijn, maar vandaag niet voor ons; de wind en dus de regen striemt ons recht in het gezicht. Het is hard werken. Wij passeren de veerhaven om dan aan de rand van het dorp bakboord uit te gaan op weg naar de vuurtoren. Het loopt ondanks de tegenwind gesmeerd. Ik weet wat me te wachten staat, maar vandaag is ons "geen zee te hoog", we hebben tenslotte voor "hetere vuren" gestaan. Drie zeemijlen zitten er op, nog een paar honderd meter en dan kunnen we aan de klim beginnen. Ik loop in een groepje, waarvan niemand vorig jaar heeft meegelopen, naar ik heb begrepen. De herinnering aan hoe zwaar ik het vorig jaar had, komt weer boven. De spanning neemt toch weer toe, al probeer ik er niet aan toe te geven. We verlaten de Waddendijk, een slag over stuurboord, diep in gedachten denkend aan de vuurtoren en het steile pad er naar toe. Plotseling staan we aan de voet van het Vuurboetsduin. Ik haal diep adem, kijk omhoog, en ga er voor, want "wie eenmaal in het schip zit, moet varen"! De klim is heftig, de hartslag loopt langzaam maar zeker op, het hijgen neemt fors toe en om mij heen het gekreun en gesteun. Even is de hellingshoek wat minder en dat is een verademing, helaas van korte duur. De laatste meters zijn verrekte zwaar, een enkele toeschouwer praat je moed in. "Luctor et Emergo". De beloning, een adembenemend uitzicht, "de schoonheid van het Wad". Het doet je goed en als je dan ook nog naar beneden mag dan hoop je dat het leed, dat pijn in de bovenbenen heet, snel voorbij zal zijn. Opgetogen ga je voort, niet te snel, vanwege losse steentjes en schelpen, oppassen voor kuilen en nog steeds dat prachtige uitzicht.
 
Op karakter duin op
Een tegenvaller
Het gaat zo lekker soepel, het ene been voor het andere, je hartslag loopt terug, de vermoeidheid en de pijn in de benen verdwijnen. Maar dan moet je plotseling stuurboord uit, terwijl je nog niet helemaal beneden bent. Je vraagt je af waarom. Het gemak is slechts van korte duur. Je wordt getest op een vals plat waar geen eind aan lijkt te komen. En nog geen vier zeemijlen afgelegd!
Wee degene die dit parcours bedacht heeft! Ik ben niet de enige die er zo over denkt, dat is duidelijk te zien aan de getergde gezichten om mij heen. Ook "deze vuurproef" door staan we en als het pad weer wat naar beneden loopt, klaren alle gezichten op. Het glooiend duinlandschap nemen we op de koop toe op weg naar camping "De Lange Paal". Het is alsof je op een deinende zee zit. De wind heeft vrij spel, maar is niet echt hinderlijk. Het lopersveld ligt volledig uit elkaar, hier en daar voor ons uit twee-, drietallen. Onze groep, een man/vrouw of tien groot, slecht in een gelijkmatig tempo, af en toe elkaar wijzend op de volgende klim, eendrachtig de ene kilometer na de andere. Na zes zeemijlen bakboord uit, het schiet mooi op. De camping lijkt verlaten, een enkel tentje, het is nog vroeg in het seizoen. Wij prijzen ons gelukkig dat we straks weer gewoon naar huis mogen. Even is er twijfel of we bakboord uit moeten. Gelukkig wijst een vrijwilliger ons de weg.

Wind mee
Op de Postweg gaat het tempo gaat wat omhoog, terwijl we elkaar telkenmale voorhouden dat we ons moeten sparen voor de tweede klim naar de vuurtoren. De stemming zit er goed in. Er komen ons fietsers tegemoet. Een enkele vogelaar tuurt over het Wad en wij, wij spoeden ons voort. Ook wij werpen onwillekeurig een blik over het Wad, maar we zien "niets". We zijn vooral bezig met ons zelf en met het laatste deel van het parcours. Geen zee is ons te hoog als we nog een keer het Vuurboetsduin op moeten! Aanvankelijk houden we het tempo vast, maar dat duurt niet lang. De groep dreigt uit elkaar te vallen. Een maal boven opnieuw dat prachtige uitzicht en dan behoedzaam naar beneden, want het is steil en glad. Aan de voet van het duin zijn we niet helemaal meer kompleet, maar we moeten voort. Het is nog een kleine twee zeemijlen voor we kunnen afmeren in de haven. Het parcours slingert kris kras door het bos, zo heb je nauwelijks enig idee meer hoe ver het nog is. Dan het laatste baken en even later bevinden we ons in rustig vaarwater en kunnen we het anker uitgooien, het zit er op. We nemen even nota van de gelopen tijd en zijn tevreden, want het was geweldig mooi. Hebben we het rustig aan gedaan? We zeggen van wel, maar of dat geloofwaardig klinkt laten we ter beoordeling aan de vele toeschouwers.

Op het terras onder het genot van een drankje hebben we het er nog eens over:
"Wat een mooi en afwisselend parcours, wat woei het hard en wat regende het, de eerste klim naar de vuurtoren viel niet mee en de tweede ook niet echt, het strand was een zandbak, op de heenweg langs het Wad was het zwoegen, het vals plat na het Vuurboetsduin was zwaar, de glooiing in de duinen met de wind tegen was goed te doen, voor de wind op de Postweg was een makkie en door het bos op weg naar het einde voelden we de benen."
Om drie uur klaart het weer op, de zon schijnt, en met een voldaan gevoel stappen we tegen vijven  aan boord op weg naar huis.

Meeloper                                                               (foto's Janke van der Schaaf en Arjen Visserman)

Uitslagen: 10 zeemijl, Pieter Klasen  1:35:45  Gerrit Dijkstra  1:41:25  Gerke Gerritsma  1:41:25  
Frank Klasen  1:41:27  Minne Wiersma  1:41:27  Martin v/d Zee  1:41:53  Henk Groen  1:42:15
Klaas Faber  1:49:58  Tseard Verbeek  1:55:35  Richtsje Samplonius  1:57:03  

5 zeemijl, Hieke Osinga  51:24  Esther Sterk  59:02  Lydia Wiersma  59:10  Tinie Cnossen  1:01:33
Sjouke Miedema  1:10:10

Tinies bedankt voor de voortreffelijke sfeer!




dinsdag 13 mei 2014

NATTE TOETSTAND BIJ DE 2E 4 MIJL VAN SNEEK OP 11 MEI.

Waar er een aantal hardlopers naar Vlieland gingen om daar de Vuurtorenloop mee te doen bleven er ook een fors aantal hardlopers van Loopgroep Sneek / IJlst over om deel te nemen aan de 2e editie van de 4 mijl van Sneek. Vorig jaar vielen de mussen nog bijna dood van het dak en werd er al geadviseerd om in te smeren met factor veel nu was een regenjasje een veel gezien kledingstuk.
Vanaf 11 uur ’s morgens kon je het startnummer met shirtje ophalen om de drukte ’s middags te ontlopen. Hoeveel mensen zullen toen besloten hebben om de loop de loop te laten en lekker thuis te blijven? Opgeven is meedoen niet dan, ja toch?

Warming up
Op tijd verzamelt iedereen zich voor bij het Atrium om de warming-up mee te doen. In een rustig tempo verplaatst de grote groep zich in een miezerig regentje richting het Veemarkt terrein. Trainers Karin en Durk begeleiden de warming-up en zien dat er veel mensen bij zijn van de Start tot run groep van het voorjaar, top? Nadat we terugkeren bij de Grote kerk is er nog gelegenheid tot het maken van een laatste sanitaire stop en loopt iedereen naar het start vak. Waar de ene keurig achter aansluit via de Kleine kerk straat zijn er ook lui die zich via de Marktstraat in het voorste stuk van het vak persen. Het was ook niet echt goed afgesloten aan die kant dus is de verwarring begrijpelijk.

Het viel met bakken uit de hemel!
Het schijnt dat Yvonne Nauta het startsein heeft gegeven want de meute zet zich in beweging. Wederom is het dringen op de eerste meters en is het goed uitkijken op de gladde klinkers. Een enkeling loopt via de stoep en dus iets los van de grote groep om bij de Waterpoort af te moeten remmen omdat daar een versmalling ontstaat van een groep trommelaars. Om de kermis heen en langs het Veemarkt terrein lopen we langs het nieuwe theater om de afslag te nemen langs Klein Java. In de stadhuistuin even een slokje water en door voor het 2e rondje, het is druk langs de route  ondanks het slechte weer. Soms is het even droog dan komt het met bakken uit de lucht. Gelukkig zie ik geen lopers die vallen of uitglijden maar het afschermen van paaltjes blijkt helaas niet mogelijk. Het laatste stukje van het 2e en laatste rondje gaat via het Bolwerk en langs de Grote kerk finishen we in de Markstraat. Een koek en een flesje drinken wordt uitgereikt in het te krappe uitloop gebied.
Tevreden over het verloop ontmoet ik de andere leden van het Olympische team en samen lopen we terug naar Atrium om ons om te kleden. Hier praten we nog even met bekenden om vervolgens naar de Walrus te lopen voor een kop koffie. Een natte loop maar al met al tevreden fietsen we naar huis.

Op de website: www.4mijlvansneek.nl staan de uitslagen en de finish filmpjes. Op de Facebook pagina van de 4 mijl staan veel foto’s. De meeste foto’s zijn ook gedeeld via de Facebook pagina van onze loopgroep.

De Olympiër.


woensdag 7 mei 2014

RONDE VAN ORANJEWOUD

Ronde van Oranjewoud, zaterdag 3 mei 2014.

Uitslagen: 10 em  Barbara Brands  1:40:48  Jelte van den Berg  1:42:10    26 km Anja Kok  2:22:02

Anja Kok in actie tijdens de ronde van Oranjewoud