IK LOOP IN............THE USA

Can I supersize your meal? Three scoops ice cream? Another beer/coke/mntDew? Can I fill your cup? (Coffee)

Pffff...burp....nog meer eten? Pizzahut, Wendy's, Perkins, Grill, steak, bakery en ofcourse de McD's. 

We kunnen wel tonnetjerond worden hier in Amerika (en zien ook tonnetjes lopen...oei) Maar daar doen wij Hollanders niet aan mee, we houden ons fit en gezond door de trap te nemen instead of de lift, wandelend de stad in, in plaats van met de auto, yoghurt in plaats van cheesecake (ok, zo nu en dan een taartje kan geen kwaad) en we lopen! Running, heerlijk!

Vandaag was weer zo'n dag dat er gelopen moest worden, het kriebelde en de puf moest er weer even inkomen. Dus, schoenen aan, haar in een staart en gaan...alle tonnetjes met een verwonderende blik in hun ogen achterlatend.

Duluth-skyline

We verblijven een paar nachten in Duluth; de havenstad van Minnesota en grenzend aan Lake Superior, het op drie na grootste zoetwatermeer van de wereld. Er is veel bedrijvigheid en een van de bedrijvigheden is het laden, lossen en vervoeren van grondstoffen per trein. Die trein komt elke nacht (en dag) loeiend, langs onze 'logde' Vet! Die willen we natuurlijk graag op de gevoelige plaat zetten en ...wat een toeval....onze loopronde gaat gedeeltelijk langs het spoor! Huppelend, enthousiast als een kind rennen we met de trein mee maar de snelheid gaat ons 

boven de pet. We genieten van dit stukje Amerika, groeten een aantal sportieve Amerikanen op hun fiets en in hun loopschoenen en komen fris als een hoentje terug bij onze blokhut.

Nu douchen en toch maar even naar de McD's om van de gratis WiFi gebruik te kunnen maken....toch maar een dubblecheeseburger bestellen?

Groetjes van het loopsetje

HET PRAATHUIS

Een groep van zo'n 50 hardlopers heeft zich verzameld op het parkeerterrein bij het zwembad in Sneek in afwachting van de instructies voor een looptraining in het buitengebied van de stad. Vanavond voert de route via het Zwettebos naar Scharnegoutum, om dan Goënga aan te doen, vervolgens naar Pasveer en van daaruit over het fietspad langs de rondweg richting Oudvaart weer 'huiswaarts' te keren. Dat parkeerterrein is twee maal in de week (dinsdagavond en donderdagmorgen) de thuishaven van Loopgroep Sneek, terwijl op zaterdagmorgen het Burgemeester de Hooppark als zodanig fungeert. De auto van Arjen Visserman fungeert als onderkomen en veel fantasie is er niet nodig om vast te stellen dat dit maar behelpen is. Gelukkig zijn de leden van de Loopgroep niet veeleisend. Een atletiekbaan hebben ze ook niet nodig; hardlopen kan tenslotte overal en onder professionele begeleiding van Arjen Visserman en Karin Verploeg is het helemaal 'je van het'! Sneek en de omgeving van de stad bieden talloze veilige looproutes en zelfs in het donker zijn er vele mogelijkheden langs en over verlichte fietspaden.

 

"De Sneeker Zeilsoos"

Als de groep na anderhalf uur moe en bezweet terug keert, begint het te regenen. Arjen en Karin willen nog wat informatie kwijt over een paar attractieve loopevenementen, waar vanuit de groep belangstellend naar is gevraagd. In de auto ligt nog wat aanvullend materiaal. Er zijn ook nog wat vragen over trainingsschema's. De regen komt plotseling met bakken uit de lucht. Men vlucht de eigen auto in, of pakt de fiets om zo snel als mogelijk naar huis te gaan. Als het zo regent en men wil nog wat napraten en in gezamenlijkheid vooruit kijken naar een of ander loopevenement dan ontbeer je een dak boven je hoofd.

Nee, veel eisend zijn ze niet, die leden van de Loopgroep. Maar in toenemende mate komt het voor dat men na een training nog 'even' de geleverde inspanning wil evalueren, of dat iemand een individueel advies wil over zijn of haar eigen trainingsarbeid voor de komende week/weken, of een feedback wil over een (dreigende) blessure, of gewoon even wil praten over van alles en nog wat. Te vaak is het weer dan de spelbreker. Het is te winderig, te koud of het regent en dat is niet prettig als je warm en bezweet bent.

Maar dat niet alleen, want na gedane arbeid is het goed rusten onder het 'genot' van een sportdrankje om het lichaam weer van de nodige energie te voorzien.

"De Sneeker Zeilsoos"

Zo wordt er hardop gemijmerd over niet alleen een dak boven het hoofd. Want wat zou het plezierig zijn als er een echt onderkomen zou zijn, een plaats waar men bijeen kan komen voor en na de training, waar het toilet een toilet is en geen struikgewas, waar je koffie, thee en water kunt krijgen, een onderkomen waar je met gelijkgestemden je ervaringen kunt delen, waar je samen kunt mijmeren over een volgende uitdaging, waar je elkaar kunt ondersteunen en een hart onder de riem kunt steken, als het niet meer gaat zoals je gewenst/gehoopt had, waar je met elkaar afspraken kunt maken voor gezamenlijke deelname aan een of ander loopevenement, waar je eigen prestaties glans kunt verlenen. Kortom waar je lief en leed met elkaar kunt delen.

M.i.v. van 30 augustus gaat een lang gekoesterde wens in vervulling. Wij hebben, de Loopgroep heeft, de beschikking over een echt onderkomen. Nee, geen luxe, want dat past niet bij deze Loopgroep. Gewoon een gezellig onderkomen, niet erg groot, maar van alle gemakken voorzien.

Weinigen binnen de Loopgroep zal het ontgaan zijn, dat gebouwtje bij die jachthaven, groen van kleur, dat gebouwtje achter een hek, bijna altijd leeg, het staat er maar te staan. Dat karakteristieke gebouwtje van hout met een opvallend rood dak wordt ons onderkomen! Dat wordt het verzamelpunt voor en na iedere training. Daar kunnen we onze kleding achterlaten, daar staan stoelen en tafels om uit te blazen na afloop van een training, daar is een kraan voor koel helder water, daar zijn sportdranken, daar kun je napraten over je eigen prestaties en vooruit kijken naar een volgende uitdaging, daar kun je adviezen inwinnen van onze deskundige trainers, Arjen en Karin, over een individueel trainingsprogramma, daar is koffie en thee, kortom dat is het ontmoetingscentrum voor alle leden van de Loopgroep. Het maakt niet uit of je drie, vijf, tien, een halve of een hele marathon wil of kan lopen, iedereen is welkom!

En de beginnende hardloper, de deelnemer aan Start to Run, zal zich nog eerder thuis gaan voelen bij Loopgroep Sneek.

Meeloper

IK LOOP IN...........FRANKRIJK

Zaterdagavond 8 uur zijn we op weg gegaan naar onze vakantiebestemming richting de Lot et Garonne, een deelstaat van Frankrijk net onder de Dordogne. Ruim 1200 km rijden en hopelijk dat we de komende 2 weken mooi weer aantreffen.

De laatste keer alles even checken of er niets vergeten is en mocht dat wel het geval zijn, dan zal het gerust in Frankrijk ook te verkrijgen zijn. En ja...... als je redelijk besmet bent geraakt met het virus dat hardlopen heet, moeten de schoenen ook als extra bagage mee worden genomen. Voor ons zelfs 2 paar, aangezien partner G. hetzelfde voornemen heeft als ik.

De eerste paar dagen van de vakantie blijven de schoenen liggen waar ze liggen, totdat het woensdag wordt en volledig geacclimatiseerd bent en merkt dat je bijna met het uur luier wordt. De eerste flesjes wijn liggen inmiddels in de glascontainer en ik besluit uiteindelijk toch de omgeving op de (hard)loopschoenen te verkennen. Natuurlijk was het mij al opgevallen dat de omgeving er net iets anders uitziet als m'n reguliere rondje in de omgeving van Sneek. Tussen de valleien zitten een behoorlijk hoogteverschil. Op de kaart kon ik niet een geschikt rondje vinden, dus zat er niets anders op

dan ter plaatse de weg aflopen en hopelijk onderweg een autoluwe weg te vinden en de omgeving in je op te nemen. Na ruim een km zie ik een weggetje dat me in eerste instantie wel aanstaat, maar na ruim 2 km te hebben gelopen blijkt het toch steiler dan ik had gedacht. Er zit niets anders op dan doorlopen en hopen dat het straks iets minder steil wordt of dat er straks gedaald kan worden. Inmiddels zijn we ruim 4 km aan het klimmen en ik besluit maar weer om te keren en richting de camping te lopen. De terugreis met voornamelijk als afdaling wordt gelopen gaat zo'n 4 minuten sneller als de eerste 4 km.

Partner G. vraagt terloops of ik lekker heb gelopen en ik antwoord quasi nonchalant dat het me meeviel, maar de volgende dag kwam zij er ook achter dat de combinatie warm weer, heuvels en wijn nu niet gelijk de ideale combinatie om je conditie een klein beetje op peil te houden. Zij besluit gelijk ter plekke dat er thuis wel weer wordt gelopen en de schoenen worden gelijk weer in de koffer teruggezet.

 

Village isole les rives du lot

Zelf probeer ik mezelf nog wel een aantal malen te overtuigen van het nut om toch een blokje om te gaan. Als was het alleen maar bedoelt om de (aangenomen ) kilootjes vanwege het te lekkere eten en drinken iets te beperken.

Bij terugkomst in Nederland hebben we het voornemen om topfit aan de start te staan voor de millenniumloop op 6 september. Maar wat is het lekker geweest om de zomerperiode even iets rustiger aan te doen en te genieten van andere dingen wat het leven ook zo mooi maakt!!

Y.

IK LOOP IN..............TEXEL

Voor de organisatie van de Bos en Duin Zomercross was het een meevaller dat het bootje naar Vlieland niet voer. De meeste deelnemers aan de Vlieland halve marathon kwamen nu naar de Dennen om toch hun kilometers te kunnen maken. Het deelnemersaantal kwam tot 111, net geen record.

Er starten 18 kinderen voor de 1000 meter-loop. Wederom was Dennie Banda met 3.51 de snelste, Coen van der Kerkhof kwam 6 sec. achter hem aan. Derde werd Nico Rielicke uit Schwabenheim in 4.02. Bij de meisjes was net als vorige week Majken Luebbert uit Hamburg eerste in 4.45. Imme van der Kerkhof werd tweede in 5.04 en Tess van der Kerkhof mocht de bronzen plak in ontvangst nemen. ( 5.51). Myron Focke was ook weer de snelste jongen op de 2 km. Hij finishte in 8.58, 16 seconden voor Mart Kikkert die keurig tweede werd. Het snelste meisje op deze afstand was Lyone Boer uit Wildervank in 10.03.

Zowel op de 4150 m als de 8300 m waren er 43 deelnemers. Er was tussen verschillende lopers een flinke strijd gaande. Verreweg de snelste over 4150 m. was Tim Kerkmann uit Bielefeld (D), hij klokte 15.20. De nummer twee Casper Bruins uit Eemnes finishte in 18.17. Christel Ravesteijn uit Rotterdam was snelste dame in 18.19.

Jan Kerkmann uit Bielefeld kwam als eerste binnen op de 8300 m in 31.05. Hij bleef Robert Bakker een dikke minuut voor (32.26) Suzanne van der Weide uit Den Helder kon de eerste plek van de dames op haar naam schrijven zij kwam in 36.26 over de meet. 

Texel, Bos en Duin Zomercross, uitslagen: 8.6km 3e Mark Smit 35:53

IK LOOP IN............ITALIE

Het is warm, benauwd en de tweede poging om te gaan hardlopen....
Poging 1 : route verkenning waar ik belandde tegen de vangrail van de doorgaande weg langs de oever van t Oh zo schone Lago di Mergozzo italie , en er met de staart tussen de benen maar voor koos om een stukje te intervallen bij t camping paadje. Toch een jammer.... T leek zo leuk!

Lago di Mergozzo

Poging 2 brengt me op een zanderig weggetje waar je geen mens tegen komt. Het is alsof je mijlen ver van de bewoonde wereld bent en t mens en natuur is en wat loslopende konijnen die me verdwaasd aankijken.
In werkelijkheid 200 meter van de camping vol toeristen ;-)
Ik heb last van de warmte, maar geniet zo van de uitzicht dat ik voor ik lekker in mijn ritme zit er al ruim 4km erop heb zitten en terug bij de camping ben. Prima rondje aldus mijzelf en volgende keer maar weer kijken.

De douche en t koude biertje zijn extra genieten!

Yvonne

IK LOOP IN...............DENEMARKEN

Wat is dat toch dat je op vakantie gaat en denkt:"loopschoenen en -kleding mee? Ach wel ja, we zien wel of het er van komt" en dan na verloop van tijd móet je gewoon even hardlopen!

Zaterdagochtend om half acht vertrekken we naar Denemarken. Dus het gebruikelijke hardloop rondje op zaterdagochtend komt er niet van vandaag. Afgelopen dinsdag ook al niet naar Sneek geweest vanwege de puppycursus van onze oppashond.

Onbekend pad

En dan is het plotseling al weer dinsdag. We zijn geacclimatiseerd. Het is erg warm bij het Ringkøbing fjord. Zal ik toch maar eens een rondje lopen? Het is dan wel erg warm maar, het ìs tenslotte wel dinsdag.
En zo begint het. Twee dagen later denk ik: "joh, dat was fijn, ik ga nog een rondje lopen".
 Op een gegeven moment loop ik op een geheel onbekend pad. Waar zou het uitkomen? De kaart van Endomondo geeft aan dat ik langs het water loop en dat dat water in het fjord uitkomt. Zou er een bruggetje zijn? Volgens de kaart houdt het pad daar op! Mijn hartslag is tamelijk hoog  en dat is niet van het hoge tempo dat ik loop. Het grindpad is inmiddels overgegaan in een zandpad. Het zand is nogal los omdat het zo droog is. Je kunt zien dat er wel eens een tractor rijdt maar dat is het ook wel volgens mij. Ik ben nog geen mens tegengekomen en door het hoge mais aan weerszijden, afgewisseld met bos, kan ik me ook absoluut niet oriënteren. (Nou heb ik daar sowieso wel eens moeite mee ;-)

Natuurgebied Skjern Enge

Zou ik hetzelfde pad terug moeten? Daar houd ik nooit zo van en helemaal niet weer door dat losse zand. Een bocht wordt gevolg door weer een bocht enzovoort. Tot ik een glimp van het fjord opvang. Haha, én een bruggetje. Het komt allemaal goed. Ik ben weer op bekend terrein en realiseer me dat ik nog zo'n drie kilometer moet lopen totdat ik weer thuis ben. Ik verander mijn tred. Iets grotere en krachtige passen.
Nóg twee kilometer! Het is erg warm en (ijl ik?) ik hoor Karin zeggen: "Kom op jongens. Daag elkaar uit. Het laatste stukje!" Bezweet, moe en voldaan kom ik weer aan bij ons vakantiehuis.

Vandaag regent het en ik denk:"laat ik nu maar gaan lopen vóór de koffie en voordat de zon weer doorbreekt en het te warm wordt" (koffie dat is wanneer het ons uitkomt. Dus dat wordt vandaag wel 12 uur:-). Ik loop over een fietspad door het natuurgebied Skjern Enge.
Ja hoor, eerst een kudde loslopende schapen en vervolgens paarden! Eentje, de grootste, staat pontificaal midden op het pad. Ik ben niet bang voor paarden maar, ze zijn groot en ik heb er dus gezond respect voor. Ik denk: "oké, jij woont hier, ik ben te gast. Ik ga wel door het gras"  en zo loop ik met een grote boog om hem/haar heen. Aan de hoofd kant want die schopt tenminste niet ;-) Het paard kijkt me vergenoegd en een beetje meesmuilend aan(denk ik :-)
Het is hier telkens vals plat. Het gekke is dat ik alleen zie wanneer de weg omhoog loopt. Maar als je een rondje loopt dan gaat het toch ook zeker wel eens naar beneden!

Ring Kobingfjord

Al met al 14 dagen in het zonnige en warme Denemarken en in totaal 32 kilometer(op "vakantietempo") gelopen over, bijna, verlaten wandel en -fietspaden in de ongerepte natuur. Heerlijk!!!
Ik denk dat ik volgende week dinsdagavond met een gerust hart weer naar Karin en Arjen in Sneek durf. ;-)

Groet,
Alice

DE WARSBERG 'BEDWINGEN'.

Vakantie op de Warsberg bij Saarburg. Saarburg is een belangrijk wijndorp in de wijnstreek Mosel. De ligging aan de bergen rondom de Saar maakt de omgeving bij uitstek geschikt voor wijnbouw. Vanwege de hellingsgraad van de bergen groeien de druiven hier perfect. De regio Saarburg is bekend om haar witte wijnen.

Bovenop de Warsberg staat een camping. Vanaf de voet van de berg is het een hoogteverschil van ruim 160 meter over een afstand van 2,43 km via een weg met  12 haarspeldbochten naar boven. Een gemiddeld stijgingspercentage van 7% (maximum 15%). Je kunt op verschillende manieren boven komen, met de auto, of met de fiets (maar die hebben we niet bij ons), wandelend via een wandelroute dwars door de wijnvelden of met de kabelbaan (wat natuurlijk het leukste is).

Elke keer als we weer met de auto of via de kabelbaan naar beneden of boven gaan bekruipt mij het verlangen om deze berg met mijn hardloopschoenen te ‘bedwingen’. Na de vuurtorenloop (duinhoogte 40 m) op Vlieland zoek je toch weer nieuwe uitdagingen. En zaterdagmorgen, de inmiddels vaste training dag, gaat het gebeuren.

Er vroeg uit, kwart voor zeven, dan is het nog lekker koel en rustig. Precies half acht sta ik in de startblokken en begin mijn opwarmdrafje van 1,4 km van ons huisje naar het begin van het wandelpad naar beneden. Dan al wandelend via een paar steile stukken en weet ik hoeveel traptreden ongeveer 1 km tussen de wijnranken door om vervolgens op een drafje de laatste 600 meter tot het begin van de berg af te leggen.

Dan even mijn nieuwe tomtom cardio multisport (ideaal zo’n hartslagmeter zonder borstband) opnieuw aanzetten en de klim kan beginnen. Al snel zit ik op 83% van mijn maximale hartslag. Op zich valt het me niet tegen hoe het gaat. Op Vlieland vond ik de tweede keer de vuurtorenduin omhoog erg pittig, maar dan heb je al 16 km in de benen. Nu ben ik nog redelijk fris en gaat het lekker. De eerste rechte stukken tussen de haarspeldbochten zijn vrij lang en lopen lekker door. Aan het eind van het laatste lange rechte stuk komt de kabelbaan in zicht en slingert de weg zich verder steeds onder de kabelbaan door. Ik loop aan de linkerkant van de weg. Steeds als ik dan een haarspeldbocht aan de binnenkant neem, dan merk je dat het steiler is dan de buitenbochten. Ik ben inmiddels over de helft van de klim en merk dat het lekker door gaat en heb er inmiddels vertrouwen in dat ik de klim zonder pauzes of wandelen kan volbrengen. Uiteindelijk na de twaalfde bocht nog een klein eindje door tot het hoogste punt, mijn hartslag zit inmiddels op 90%, en ik ben er. Ik stop mijn registratie op m’n horloge en heb mijn berg bedwongen in bijna 18 minuten.

Tevreden loop ik een stukje uit en draaf dan het laatste stuk terug naar het huisje. Totaal heb ik 6,7 km afgelegd in 54 minuten. Een mooie training. Eerder deze week had ik al een aantal ronden over camping gelopen. Volgende week nog maar een stukje langs de Saar.

De stepper.