SLACHTERIN

Wommels, Slachterin, zaterdag 28 november 2015

Uitslagen 21km, Bert Rienstra 1:48:58  10km Erik Bouma 37:21, Gerke Gerritsma 49:22

Bert Rienstra in actie tijdens de Slachterin in Wommels

MORRARUN

Hemelum, Morrarun, zondag 22 november 2015

Uitslagen: 5km Judith Veldhuizen 30:18, Geeske Cnossen 36:47, 10km Erik Bouma 35:50, Henk Groen 48:53, Marjan Jaarsma 1:03:03, Ciska Kuiper 1:03:51, Dave de Jong 1:16:51

ZEVENHEUVELENLOOP 2015

Nijmegen, Zevenheuvelenloop, zondag 15 november 2015

Uitslagen: 15km, Jorrit Bergstra 1:02:24,  Ciska Kuiper 1:38:27

BERENLOOP 2015

Berenloop 2015

Het zit er op. Het was geweldig. Ik zit op een terras, vlakbij de finish, en les mijn dorst. Jan Kooistra, als onvermoeibare microfonist, heet vrijwel iedere deelnemer hartelijk welkom en vertelt dat er weer een 'hartsikkene' mooie prestatie is geleverd en dat de tijd er niet toe doet. En gelijk heeft-ie! 

'Is deze plaats nog vrij? Ja zeker!' De man zijgt met een zucht neer op de stoel en bestelt een biertje. 'Heb je ook gelopen', vraagt-ie. 'Ja zeker'. En daarmee lijkt de kous af. Ik zal je wat vertellen.......' Voordat ik het goed en wel besefte, kreeg ik er geen speld meer tussen. Dit is zijn verhaal.

"hartsikkene" mooie prestatie

 'Man, man, wat heb ik gelopen. Een paar weken geleden liep ik nog een halve marathon op een ander eiland. Het was zwaar. Ik heb hem vaker gelopen, maar zo zwaar als die keer ............niet normaal meer. Dat strand, zandsuppletie, rul. Denk je dat het dichterbij de waterlijn wel hard zal zijn, kom je bedrogen uit. Modder, blubber. Dus een keuze tussen wegzakken in de blubber of in het zand. Ik heb beide geprobeerd. Dus natte voeten en de schoenen vol met zand. Maar laat ik daar niet te veel over uitweiden. Da's tenslotte geweest. Ik wil er dit nog over kwijt: ik heb voor het eerst in mijn loopleven voor een halve marathon meer dan 2 uren nodig gehad. Dat zal me niet weer gebeuren, heb ik bedacht.'

De man pauzeert even en ik wenk de ober en bestel 2 biertjes en hij vervolgt:

'Ik dacht toen bij mezelf, waar kan dat nou aan liggen dat ik plotseling zoveel langzamer loop dan anders. Komt tijd, komt raad, ik heb tenslotte nog een week of zes om me voor te bereiden op de Berenloop. Ik sluit me aan bij een loopclub die een maal per week een duurloop in de planning heeft. Dat is me overigens goed bevallen. Een maal per week met een groep is gezellig en voor je het weet, heb je je kilometers gemaakt. Zelf in de week nog wat kortere afstanden in een wat hoger tempo dan moet het wel goed komen, dacht ik zo. Toch moet ik zeggen dat ik behoorlijk onzeker was geworden door die tegenvallende tijd. Zou het dan toch de leeftijd zijn? Tenslotte was het ideaal weer om te lopen en ik had een goede voorbereiding. Op een zondag, vier weken voor de Berenloop, liep ik in die groep mee met een rustige duurloop van zo'n kilometer of 18. Het ging best goed en echt moe was ik niet, maar ik had ook niet veel over. De dag erna had ik die kilometers wel voelbaar in de benen. Ik ging even aan het rekenen: 18 km in 1 uur en 46 minuten. Da's te veel, dat wordt meer dan twee uren als ik dat tempo aanhoud. Vandaag dan de Berenloop.'

Hij nam een slok van z'n bier, staarde voor zich uit en zuchtte diep om vervolgens de draad van zijn verhaal weer op te pakken.

'Als die misthoorn klinkt als startsein, dan duurt het altijd een tijdje voordat je in beweging kan komen. Het is opletten geblazen. Zorgen dat je niet tegen een ander aan loopt en hopen dat een ander niet tegen jou loopt. Ik passeer de mat, druk mijn tijdwaarneming in en probeer op gang te komen. Dat valt nog niet mee. Het is druk en iedereen wil weg. Als ik de bocht naar links heb gemaakt is het nog steeds oppassen. Al slalommend baan ik mij een weg. Af en toe, het is nauwelijks te vermijden, tik ik iemand met mijn elleboog aan, maar gelukkig zonder gevolgen. De stemming is goed en niet alleen bij mij, zo te horen.

Ik loop, samen met iemand die ik goed ken, langs de jachthaven. De zon laat het afweten, maar de temperatuur is prima. Als we bij Stay OK omhoog gaan, wandelen de eersten. Nu al, denk ik bij mezelf. Wat moet dat worden? Maar dat is mijn probleem niet. Eenmaal boven hebben we het ritme te pakken. Onderweg muziek en toeschouwers; niet veel, maar ze maken lawaai voor tien.

In Midsland wel veel toeschouwers. Er wordt geklapt en met luide stem aangemoedigd. Fotografen overal. Op zoek naar een familielid of andere bekende. Ik kijk wat om mij heen. Probeer een bekende te ontdekken. Lukt niet. Tot Midsland werden we geregeld ingehaald, maar nu, op weg naar Formerum niet of nauwelijks meer.

op het strand

Bij de molen in Formerum, als van ouds een gezellige boel, veel publiek en muziek. Ik moet, wij moeten voort. Het gaat nog steeds probleemloos. Dat geeft vertrouwen. Dan de afslag naar links. Even later het 10 km punt. Ik lees de tijd op de officiële tijdwaarneming. Ik ben niet ontevreden, het is tenslotte ook nog de bruto tijd. Even rekenen: het moet goed komen wat de tijd betreft. We vinden aansluiting bij een groep van een man/vrouw of zes, zeven. Eigenlijk wil ik wat temporiseren, want uit ervaring weet ik dat de man met de hamer mij staat op te wachten over een tweetal kilometers. Maar het loopt gesmeerd, dus geen versnelling lager.

We naderen E10, slaan rechtsaf om even later het fietspad richting Midsland aan Zee op te gaan. Ik loop nog steeds in de groep, maar die wisselt bij voortduring van samenstelling. De man met de hamer is zeker even koffie drinken. Ik, wij lopen gestaag voort op weg naar het strand. Mijn gedachten gaan uit naar de strandopgang. Steil, ik weet het en naar beneden rul zand. Het houdt me bezig. Lopen is meer dan een fysieke inspanning alleen, dat blijkt maar weer.

Als we de 'bungalows' van Midsland aan Zee steeds scherper op het netvlies krijgen en een aantal toeschouwers ons bemoedigend toe klappen kan ik mijn gedachten wat verzetten. We zien wel.

We hebben het gevoel dat de wind is toegenomen. Dat verklaart waarschijnlijk ook het gegeven dat ik op het rechte stuk naar het strand, met de wind achter, de man met de hamer heb gemist. De klim naar boven gaat goed, ook al kost het wat meer inspanning. Zonder kleerscheuren komen we beneden op het strand. Het valt alleszins mee, het strand is hard, we zakken niet weg. Ingehaald worden we niet meer. We lopen geregeld iemand voorbij die ons daar straks, op weg naar Midsland, had ingehaald. Dat geeft de burger moed.

Wind schuin van voren. Het is aanmerkelijk frisser, althans zo voelt het. Je moet goed kijken waar je loopt, het is niet overal even vlak. We vorderen gestaag.

De strandopgang is nooit een makkie, ook vandaag niet. Ik laat me niet kennen en zwoegend kom ik boven. Andere jaren had ik het zwaar op het fietspad langs het familiehotel naar de Longway. Vandaag gaat het prima.

Nog een zestal kilometers. Mijn maat blijft wat achter en ik ga alleen verder. Ik voel me goed, probeer aansluiting te vinden bij anderen. Het lukt niet, de een loopt te onregelmatig, een ander te snel en een derde weer te langzaam. Het is niet anders. Ik loop een gelijkmatig tempo, maar dat doe ik eigenlijk gedurende de gehele dag al, en daar voel ik mij goed bij. De Longway is vandaag niet de Longway voor mij die het wel eens is geweest. Het kost me geen overmatige inspanning deze keer. Voordat ik het goed en wel besef nader ik het dorp. Je weet dat het eind dan in zicht is en die laatste kilometer zal mij de kop niet kosten.

Over de rode loper en met het geluid van speaker Jan Kooistra voltooi ik mijn Berenloop in een tijd beneden de twee uren. Mijn doel is gehaald!"

Toen hij klaar was met zijn verhaal vroeg ik hem waarom hij het zo belangrijk vond om binnen de twee uren te finishen op een halve marathon. Even was het stil, hij staarde mij aan, een beetje meewarig en na een diepe zucht; 'man ik ben de 70 gepasseerd en dat is niet zo erg, maar als je altijd binnen de twee uren finisht en dan plotseling meer dan twee uren nodig hebt dan vraag je je toch af of dat aan je leeftijd ligt, of dat je gewoon een off-Day hebt gehad. En als het aan mijn leeftijd ligt dan zal ik me moeten verzoenen met het gegeven dat ouder worden en loopsnelheid zich omgekeerd evenredig met elkaar verhouden.' Waarop hij de ober wenkte en twee bier bestelde. Proost.

Meeloper

Terschelling, Berenloop, zondag 8 november 2015

Uitslagen: Marathon,  Gerrit Dijkstra 3:51:53,   Jennie van der Goot 4:23:55

Groepsfoto "Berenboot"

Uitslagen: halve marathon, Erik Bouma 1:18:13, Jorrit Bergstra 1:33:35, Hans Jan Jasper 1:35:59, Niels Hoekstra 1:36:45, Raymond vd Zee 1:41:00, Johan Sterk 1:43:38, Klaas van Tricht 1:43:49, Henk Groen 1:46:00, Aafke Feenstra 1:46:22, Gerke Gerritsma 1:50:16, Yvonne Hiemstra 1:50:19, Jouke vd Zwaag 1:50:45, Hessel Dijkstra 1:51:32, Frank Klasen 1:53:37, Ysbrand Valkema 1:54:13, Nelie Jasper 1:54:28, Martin vd Zee 1:55:39, Natasja Kuipers 1:56:04, Johan Adema 1:57:12, Jeroen Berdenis 1:59:32, Albert Jan van Houten 1:59:42, Minne Wiersma, 1:59:55, Marcel Swart 2:00:41, Hieke Osinga 2:02:28, Anthoon Haagsma 2:04:00, Richtsje Samplonius 2:04:17, Huib Ellemers 2:05:22, Riena vd Gaast 2:08:21, Anita Bijker 2:10:26, Liane Spoelstra 2:16:04, Irene Kriele 2:17:22, Symkje Feenstra 2:19:53, Margriet Postma 2:21:02, Albert Rameau 2:31:20

KLEINTJE BERENLOOP

Terschelling, Kleintje Berenloop, zaterdag 7 november 2015.

Uitslagen: 5km Frank Klasen 28:54,  Sybrich de Goede 28:57  10km Durk Brouwer 59:04, Ciska Kuiper 1:04:26,
Titia Brouwer 1:05:48, Tialda Brouwer 1:07:34

Durk Brouwer in actie tijdens Kleintje Berenloop

HET SUCCES VAN DE BERENLOOP

Er zijn van die momenten dat ik me afvraag waarom de Berenloop op Terschelling zo tot de verbeelding spreekt. En niet alleen bij mij. Neem zelf de proef maar op de som. Trek een shirtje aan waarop Berenloop en Terschelling staat afgedrukt, ga ergens in Nederland lopen en ervaar het zelf. Men leest 'Berenloop 20..Terschelling', dat ontlokt dat bij menigeen een glimlach, een blik van herkenning, een Aha-Erlebnis. Is het de magie van het loopevenement zelf, is het het eiland Terschelling, of is het totaal van de ambiance rondom het gehele evenement?

Willem Barentsz, zeevaarder en ontdekkingsreiziger

Ooit is de Berenloop gekozen tot het mooiste en leukste loopevenement van Nederland. Mooier dan Egmond, mooier dan Schoorl, mooier dan welk evenement op een van de eilanden, mooier dan de Zeven heuvelenloop, mooier dan ............! Dat zegt toch wel wat.

Dus ga ik maar eens bij mij zelf te rade, waarom ik deze loop zo bewonder.

In feite staat Willem Barentsz aan de oorsprong, aan de start, van dit evenement. Hij stierf in 1597 op Nova Zembla nadat hij daar gestrand was om via een noordelijke doorvaart een route naar China en Japan te ontdekken. Om aan voedsel te komen joegen hij en zijn bemanning op beren. In 1997 werd als sportieve afsluiting van "400 jaar Barentsz" een ( halve) marathon door SV Friesland georganiseerd. De Berenloop was geboren.

Dat is toch een prachtig gegeven dat een zeevaarder, een ontdekkingsreiziger, uit de 16de eeuw aan de wieg staat van deze populaire loop.

"400 jaar Barentsz" de Berenloop was geboren

Terschelling is een populair eiland bij jong en oud om er een vakantie door te brengen. Jongeren

 fiets- en wandelpaden. En ook op culinair gebied kan men er uitstekend terecht. Keus genoeg; bezoek een van de vele strandtenten, of maak gebruik van een restaurant in of bij een van de dorpen. Vandaar dat iedere hardloper er graag een lang weekend van maakt en in z'n kielzog vaak nog wat supporters meeneemt.

Het vakantie gevoel begint al in Harlingen bij de veerterminal aan de haven. Je bent er nooit alleen. Op de boulevard zijn altijd mensen te vinden. Met een beetje goede wil is Terschelling turend over het Wad reeds vaag waarneembaar. In de haven is het een drukte van belang. Schepen komen en schepen gaan.

Of je nu met de sneldienst of met de veerdienst reist zo'n overtocht is en blijft een genoegen. Voor sommigen is een uurtje varen lang genoeg, voor anderen gaat dat veel te snel. Op de 'gewone' veerdienst kun je buiten optimaal genieten van het Wad en binnen van een kop koffie, een drankje en/of een hapje. Aan boord van een van de snelle schepen heb je amper tijd om de krant te lezen of je bent al op de plaats van bestemming.

En als de boot onder het eiland vaart om even later de haven van Terschelling binnen te lopen dan ontrolt zich een niet alledaags uitzicht en waan je je even in het buitenland.

Wie wil er nou niet eens in het 'buitenland' deelnemen aan een hardloopevenement?

De haven Terschelling

Het parcours is mooi en pittig. De start en de finish onder de Brandaris. Een stukje door West, uitzicht op het Groene Strand, langs de haven en langs het Wad, een klimmetje het duin op om via Halfweg, Hee en Kinnum door de dorpsstraat van Midsland op weg te gaan naar het keerpunt in Formerum. Dan over de Duinweg via Midsland Noord naar een stevige klim om op het strand bij Midsland aan Zee verder te gaan. Het strand boezemt ontzag in, maar het uitzicht links, rechts maakt veel goed. Bij Paal 8 omhoog ploeteren, even op adem komen en dan nog een keer het duin 'bestijgen'. Vervolgens voor de afwisseling vals plat op het eerste deel van de Longway. Het tweede deel, door het bos, beschutting tegen weer en wind en op de koop toe schitterende herfstkleuren. Tien tegen een dat je na verloop van tijd al de stem van een spreekstalmeester hoort en dat het gevoel je bekruipt dat de finish voor het grijpen ligt. Maar niets is minder waar. Nog even een klein grapje om de kilometers vol te maken. Vals plat en dan langs de haven om vervolgens weer wat omhoog om te eindigen met muziek en het applaus van de vele toeschouwers op de rode loper in de dorpsstraat onder de Brandaris. Wie dit niet mee wil maken, weet niet wat-ie mist!

het strand op bij Midsland aan Zee

Is een halve marathon jou (nog) te ver? Dan is er altijd nog Kleintje Berenloop op de zaterdag. Je hebt de keus tussen vijf en tien kilometer. Je loopt door bos en duin in een prachtige natuur. Ook ideaal als warming up voor de zondag.

Is een halve marathon niet ver genoeg? De hele marathon is een geweldige uitdaging voor elke  liefhebber. De route voert je over het gehele eiland met een start in West en een keerpunt nabij de Boschplaat. Een uitdagend parcours door de polder, de duinen, over het strand en door het bos en natuurlijk via de rode loper finishen onder de Brandaris.

Meeloper

NEW YORK MARATHON

New York, Marathon, zondag 1 november 2015

Uitslagen: Marathon, Auke Wiersma 4:37:17, Wiep Wiersma 5:16:23

Wiep en Auke met hun verdiende NY Marathon medal.

1e WINTERLOOP SNEEK

Sneek, 1e Winterloop, zondag 1 november 2015

Marcel Swart, Nelie Jasper en Johan Adema in actie tijdens de 1e Winterloop(foto Janke vd Schaaf)

Uitslagen: 8.9km, Erik Bouma 32:11, Mark Smit 33:37, Jurjen Jagersma 36:08, Jelle Jagersma 38:58 Dennis Smit 39:25,
Hans Jan Jasper 39:46, Jelmer Krikke 43:22, Ysbrand Valkema 43:35, Yvonne Hiemstra 44:02, Bert Rienstra 44:05, Marcel
Swart 46:06, Nelie Jasper 46,17, Johan Adema 46:19, Marijke vd  Meer 49:13, Anthoon Haagsma 51:28

STRONTRACELOOP WORKUM

Workum, Strontraceloop, zaterdag 24 oktober 2015.

Uitslagen: 15km, Erik Bouma 55:11, Bert Rienstra 1:20:10, Dave de Jong 1:51:14

START TO RUN 2015 NAJAAR

We schrijven 5 september 2015 de najaars cyclus voor Start to Run begint weer er staan 18 mensen op de lijst. Een enkele herintreder doet ook mee vanwege blessureleed en stroomt zo in en bouwt de inspanning zich mooi op. Het doel is om op de 7^e zaterdag een testloop te doen van 3 km.

Start To Run, groepsfoto

Elke zaterdagmorgen startte ik met een stukje theorie gevolg door de praktijk van losmakende oefeningen en loopscholing. Hierna de kern die op de 1^e zaterdag nog maximaal per stukje maximaal 2 minuten bedraagt op de 6^e zaterdag is dat al 12 minuten. Deze cyclus deed ik alleen met waar nodig voor of na de les ondersteuning zo kon je door goed overleg de deelnemers optimaal begeleiden.

Helaas zijn er vrij snel 2 mensen afgehaakt omdat ze ook vooraf al last hadden van een blessure, men hoopte dat door de juiste opbouw het wel goed zou komen. Het tegendeel bleek jammer genoeg. Een ander die al eens een ½ marathon had gelopen of daarvoor had getraind had echt baat bij de opbouw en hield alles vol en had nergens last van. Tijdens de 6^e les heb ik van iedereen een filmpje gemaakt waar we na afloop samen naar hebben gekeken hoe de houdingen zoal waren. Voortdurend hebben we het gehad hoe mooi het is om samen, in de Loopgroep, te trainen en ergens naar toe te werken.

alweer de 20e Start To Run in Sneek

Zaterdag 17 oktober stond in het teken van de test van 3 km, er waren een aantal mensen die vooraf al hadden aangegeven er niet bij te kunnen zijn. Paparazzi papa was er om zijn dochter aan te moedigen, samen gaan ze verder trainen. Na het weekend werd er een berichtje gestuurd dat de test alleen gedaan was en goed was verlopen. Nadat iedereen binnen was is er nog lang door gepraat in de ‘loop soos” het was erg gezellig. De deelnemers ontvingen naast hun shirtje ook een diploma als herinnering aan deze trainingen.

Start to Finish, vlak voor de start nog even wat tips.

De tijden die deze keer zijn gelopen staan hieronder:

Chantal	18:40
Karin	19:23
Marcel	19:23
Mirjam	19:55
Sabine	20:51
Marieke	20:58
Els	21:00
Femmy	21:15
Carola	22:59

Het was weer een feest om vanaf het begin de deelnemers van bijna niets tot de 3 km te mogen trainen en coachen. Op naar de volgende uitdaging nl. de 5 km van de Adventure Run op 12 december op Ameland.

De Olympiër.

LOOPGROEP SNEEK 10 JAAR!

feest, Loopgroep Sneek bestaat 10 jaar!

4 MIJL GRONINGEN

Groningen, 4 mijl, zondag 11 oktober 2015

Uitslagen, 4 mijl, Jolanda vd Zwaag 35:03, Titia Brouwer 41:17, Tialda Brouwer 43:18, Durk Brouwer 37:19

Titia Brouwer in actie tijdens de 4 mijl

BOSSCHE BOLLEN

het moet niet gekker worden, Bossche bollen uit Brabant bezorgd bij Loopgroep IJlst

TEXEL HALVE MARATHON

Het is herfst, maar daar is vandaag de 27ste september niet veel van te merken. De zon schijnt en er is een aangename temperatuur. De gehele week heb ik het weerbericht in de gaten gehouden. Met name op de windrichting en -sterkte gelet. We weten het nog als de dag van gister.........twee jaar geleden liepen we ook mee. De zon scheen en toch was het koud. Het woei hard, hinderlijk hard. Maar vandaag lijkt het prima om te lopen: een zonnetje, een temperatuur van een graad of 16 en een kalm windje uit oostelijke richting. Het kon slechter

Ylona Kruis in actie tijdens de Mar.athon van Sneek

Wij, Ylona en ik, zijn op weg naar Den Helder/Texel voor de halve marathon. We hebben er zin in. Niet alleen vanwege het mooie (loop)weer, maar vooral ook omdat er nauwelijks een unieker loopevenement is dan deze. Natuurlijk weet ik ook wel dat er veel mooie loopjes zijn. Met zo'n  groep van een man/vrouw of 1500 op het autodek van de veerboot, ongeduldig wachtend tot we aanmeren, de laadklep naar beneden gaat en de scheepshoorn het sein voor de start geeft. Het  heeft iets bijzonders. Maar het is niet alleen de start. Een afwisselend parcours met prachtige vergezichten over het eiland, een stukje strand, te kort om echt vermoeid te raken, te mooi om waar te zijn en lang genoeg om naar het einde te verlangen. Voeg daarbij een paar kilometer door het bos en voor de afleiding en het publiek de 'doorgang' door Den Hoorn, het duingebied waar je onderlangs en doorheen loopt, het polderlandschap op weg naar de finish en tenslotte de eindstreep in Den Burg op het marktplein, met muziek als de kroon op het 'werk', je waant je in de zevende hemel.

Het parkeerterrein op Willemsoord, het voormalig marine terrein, in Den Helder loopt snel vol. Je snapt niet hoe het mogelijk is, maar binnen de kortste keren, nog voordat de eerste formaliteiten (startnummer en kledingtas) zijn vervuld loop je bekenden tegen het lijf. Henk, Dennis en Hans Jan  van Loopgroep Sneek en ene Martin heten ons welkom. Startnummer ophalen, een kop koffie,  een praatje en wat rondkijken. Dan eindelijk op weg naar de boot. Ylona die als VIP niet met gewone voetvolk het autodek op gaat, wensen wij en zij ons, veel plezier en succes. VIP kun je worden op grond van je prestaties op eerdere halve marathons op Texel en dat is dus niet voor iedereen weggelegd. Zij laat zich er niet op voor staan. Ze loopt omdat het leuk is om te lopen. Niet meer en niet minder.

Aan boord

Aan boord is het een gezellige boel met de opzwepende muziek van het dweilorkest De Knorhanen uit Den Helder. Huppelend, springend en dansend warmen wij ons op voor het grote werk. Als de laadklep omhoog gaat en de zon zich laat zien, zetten we ons langzaam maar zeker in beweging. De scheepshoorn geeft het startsein en bij het passeren van de startlijn schakel ik op het juiste moment mijn eigen tijdwaarneming in. Het echte feest kan beginnen. En dat werd het, althans...........

Eerst maar eens op weg naar Den Hoorn. Wat is het toch een prachtig gezicht een lang lint hardlopers gekleed in felle kleuren in het volle zonlicht, zover het oog reikt. Eerst een eind onder de duinen door dan een stukje polderlandschap om vervolgens Den Hoorn aan te doen. Bij de splitsing van de 10 en de 21 km zijn niet alleen veel toeschouwers, maar ook suppoosten om alles en iedereen in goede banen te leiden. Je moet wel horende doof en ziende blind zijn om hier niet de juiste keuze te maken.

Na de scheiding is het beduidend minder druk op het parcours van de halve marathon. Het vals plat in het dorp neem ik met gemak. Ik heb Henk een eind voor mij nog in het vizier. Dennis en Hans Jan lopen waarschijnlijk nog verder vooruit. Ze zijn in ieder geval in geen velden of wegen meer te zien. In aangenaam gezelschap van een tweetal lotgenoten geniet ik met volle teugen van de schitterende omgeving en van het lopen op zich. Ik loop lekker en het loopt lekker. Als ik de rest van de het parcours ook zo ...............dan ............?

Het echte feest kan beginnen!

'Lopen doe je voor je plezier'. Je hebt gelijk Ylona. En plezier heb ik!

Dan 'duiken' we het bos in, de Rozendijk op, het is bewolkt geworden, maar dat kan de pret niet drukken. We worden ingehaald door een groepje van een man/vrouw of vijf. Ik besluit mee te gaan. M'n ademhaling heb ik onder controle, de benen voelen goed, mijn humeur is opperbest, wat kan me gebeuren. De route door het bos is ook mooi. Hier en daar wat toeschouwers geduldig in afwachting van hun favoriet om hem/haar op de foto te zetten. Bij hotel Bos en Duin linksaf het fietspad op. Er is niet al te veel ruimte, daardoor is het tempo nogal wisselvallig. Het wordt er niet beter op als we na een paar honderd meter rechtsaf slaan op weg naar het 10 km punt. Konden we daarnet nog gemakkelijk via de berm anderen inhalen, nu is het oppassen, want het gras rechts en links van het pad verbergt mogelijk de nodige (val)kuilen. Met alle gevaar van dien. De groep valt dan ook uit elkaar. Henk ben ik inmiddels uit het oog verloren. Aan Dennis en Hans Jan denk ik al niet meer. En Ylona? Laat die maar lopen! Ik neem er bij de drinkpost even mijn gemak van. Een paar slokken water en dan de sokken er maar weer in op weg naar het strand. Asfalt en klinkers hebben plaats gemaakt voor zand en schelpen. Plotseling, na een miniem klimmetje, verlaten we het bos en komen we in de duinen. De zon schijnt weer volop. De heide is uitgebloeid, dat is jammer, maar het is en blijft een prachtig gezicht, dat glooiend duinlandschap, weg naar het strand.

We beklimmen de duinovergang via betonplaten om aan de andere kant vol vertrouwen het strand op te gaan. Even is het strand nog rul, maar terwijl ik iemand vlak achter mij hoor verzuchten dat het strand er beter bij ligt, hij bedoelt harder, dan andere jaren, heb ik al de nodige twijfels. Er heeft blijkbaar een zand suppletie plaats gevonden en dat moet nog inklinken. Dus op zoek naar een betere ondergrond, dichter bij het water. Het is laag water. Hopelijk zal het daar wel beter begaanbaar zijn. Jammer, maar helaas. Je zakt weg in het natte zand, het is blubberig, zij het schone blubber. Natte voeten. Ik zoek het hoger op. Ook daar zak ik weg. Zand in de schoenen. Maar weer naar de waterlijn. Ik spring een geul over. Een paar lotgenoten proberen het ook, maar zij halen de overkant niet. Ik ploeter voort, mijn tempo zakt, mijn ademhaling heb ik niet meer onder controle, mijn hartslag loopt op, ik voel mijn benen. Ik vraag me af of ik het kan volhouden. Sombermans ligt op de loer. Wat doe ik hier? Schreef ik hierboven nog: 'een stukje strand, te kort om vermoeid te raken.......? Vandaag weet ik wel beter. Hoewel ik behoorlijk stuk kom te zitten, moet ik toch wel een beetje lachen en niet eens als een boer met kiespijn. We hebben het er op de heenreis in de auto uitvoerig over gehad: 'het gaat niet om de tijd, het gaat erom dat je plezier hebt'. Tenslotte schijnt de zon en ik ben niet de enige die het moeilijk heeft. Er wordt om mij heen gewandeld, gezucht, gesteund en gekreund. Ik doe tenminste nog een poging om iets sneller te gaan dan wandelen. Het is eind is in zicht. Ik strompel het duin op, pijn in de boven benen. Iedereen wandelt, iemand vraagt hardop of het nog leuk is. Een antwoord blijft uit. Een enkeling is er even bij gaan zitten. Al of niet vrijwillig. Boven gekomen is het pad nog steeds niet geplaveid. Dat is een teleurstelling. Daarvoor moeten we nog even afdalen. Ik blijf wandelen, in de hoop daardoor wat sneller te herstellen. Beneden is het pad goed begaanbaar, plat getreden met schelpen. Ik hervind mezelf enigszins. Als we het duinpad gaan verlaten, is er water. Ik neem dankbaar een bekertje aan. Wandelend neem ik een paar slokken. Nog een kleine zeven kilometer te gaan. Gelukkig asfalt. Ik loop alleen, een vijftigtal meters voor mij zwalkt iemand voort. Ik loop op hem in. Het gaat tergend langzaam. M'n optimisme over een tijd iets boven de 1 uur 50 minuten zit er zeker niet in. Dat vermaledijde strand heeft me genekt. Het is niet anders. Ik moet het er mee doen. Een illusie armer en een ervaring rijker. In gedachten neem ik de rest van het parcours nog even door. Het is nog een heel eind. Ik weet me nog te herinneren dat het laatste stuk naar Den Burg enigszins vals plat is en waarschijnlijk ook nog tegenwind. Kop op Sombermans. Je loopt, dus je bestaat nog steeds.

Ik weet niet hoe het komt, maar plotseling doemt het bordje met 17 km op. Dat valt mee, nog maar 4 km. De stemming stijgt, ik weet er zelfs een schepje boven op te doen. Als we het bos verlaten en de polder in gaan zijn er toeschouwers met een glas wijn, bier of fris in de hand die mij en alle anderen voor houden dat het niet ver meer is. Ach, dat weten wij ook wel en toch helpt het. Even lachen, even knikken, even denken aan straks, na de finish...... Het lijkt me lekker, wat zal het smaken! Dus opschieten. Doorlopen. Nog maar drie km te gaan. De zon blijft schijnen en het vals plat valt mee. Net als de wind. De anderen zijn natuurlijk allang binnen, schiet het door mij heen als ik het bordje met 19 km nader. Ylona zeker, Henk misschien, Dennis en Hans Jan hoogst waarschijnlijk. Nog een goeie tien minuten te gaan. Dat is te overzien. Den Burg ligt voor het grijpen. Ik loop de bebouwde kom binnen. Ik recht de rug, ik lach en veins dat het een makkie was èn is. Nog even een stukje omhoog en dan de finish. Ik zie dat ik in ieder geval meer dan 2 uren heb gelopen. Het zit er op. Moe, maar voldaan. Ik tref de Henk, Hans Jan en Dennis. We zijn het eens. Het was zwaar op het strand. Het was de moeite waard. Een mooi parcours, afwisselend, prachtig weer. Wat wil een mens nog meer.

Ik haal mijn shirt op en ga op zoek naar Ylona. Gauw gevonden. We wisselen onze ervaringen uit. Ze heeft plezier gehad en genoten en als ik naar haar tijd vraag, haalt ze haar schouders op en zegt dat dat minder belangrijk is. Toch gaan we maar even kijken bij uitslagen: 1.31 en nog wat! In de prijzen, eerste in haar categorie. We drinken er op; gezondheid! Het was een perfecte dag.

Meeloper

Hans Jan Jasper 1.38.47

Dennis Schat 1.39.44

Henk Groen 1.56.11

Frank Klasen 2.01.11

10 EM VAN SINT ANNAPAROCHIE

Sint Annaparochie, 10 em, zaterdag 26 september 2015

Uitslagen: 11km Dave de Jong 1:26:17

Dave de Jong in actie tijdens de 10em van Sint Annaparochie

JOUSTER MERKELOOP

Jouster Merkeloop, Joure, zondag 27 september 2015

Uitslagen: 4em  Jetske de Wolff  35:28, Alice Nagelhout 40:52, Marjan Jaarsma 40:55, Bregtje vd

Vught 41:52, Dave de Jong 49:09

Start van de Jouster Merkeloop

DAM TOT DAMLOOP

Dam tot Damloop, Amsterdam, zondag 20 september 2015.

Uitslagen, 10em. Jorrit Bergstra 1:08:17, Johan Sterk 1:22:14, Hieke Osinga 1:36:06, Rudi Oppewal

1:38:12, Sanne Pelsma 1:38:18, Pytrick  Amsterdam 1:38:30, Richtsje Samplonius 1:38:32

Groepsfoto voor de start van de Dam to Damloop.